Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Struggle of Yahweh and El for Hosea's Israel
W tej prowokacyjnej propozycji Chalmers przedstawia proroka Ozeasza jako zaangażowanego w polemikę przeciwko kananejskiemu bóstwu El. Zwłaszcza w rozdziałach 11-13 Ozeasz obnaża fatalny błąd Królestwa Północnego polegający na myleniu El z Jahwe (podobnie jak w rozdziałach 1-2 to Baal był błędnie utożsamiany z Jahwe).
Tutaj Ozeasz pyta: "Kim jest bóg Jakuba?", "Kto jest bogiem Jakuba? Kto jest bogiem exodusu?". Jego odpowiedź brzmi: nie El - jak w wielu tradycjach izraelskich - ale Jahwe. To rozpoznanie prowadzi Chalmersa do zrekonstruowania "historii" boga El, z narracji sanktuarium w Księdze Rodzaju 28, wyroczni Balaama w Liczbach 22-24 i opisu kultu Jeroboama w 1 Krl 12.
Wbrew standardowemu poglądowi, że w Biblii hebrajskiej nie ma polemiki przeciwko El, Chalmers argumentuje, że powtarzająca się polemika przeciwko sanktuarium w Betel może mieć mniej wspólnego ze "złotymi cielcami" lub retoryką anty-północną niż ze znacznie starszą debatą na temat tożsamości boga czczonego w Betel. Druga połowa tej książki wykracza poza sanktuarium w Betel i dotyczy istnienia bóstwa o imieniu Betel.
Tak jak kulty Jahwe i El były ściśle powiązane w ósmym wieku Izraela Ozeasza, tak w piątym wieku żydowskiej osady na Elefantynie Jahwe i Betel wydają się być niemal wymienne. Ponieważ wierzenia religijne prezentowane na Elefantynie wykazują pewne uderzające podobieństwa do wierzeń północnego królestwa Ozeasza, wcześniejsza dynamika Jahwe-El i późniejsza dynamika Jahwe-Bethel mogą skutecznie interpretować się nawzajem.