Wąglik: Dochodzenie w sprawie wybuchu śmiertelnej epidemii

Opinie czytelników

Książka Jeanne Guillemin przedstawia szczegółowy opis wybuchu epidemii wąglika w Swierdłowsku w 1979 roku, badając złożoną grę nauki, ludzkiej tragedii i intryg politycznych. Narracja łączy osobiste historie z dokładnym śledztwem, zapewniając zarówno trzymającą w napięciu tajemnicę, jak i analizę konsekwencji bioterroryzmu.

Opowieść jest mocna i wciągająca, dzięki czemu złożone koncepcje naukowe są dostępne dla ogółu czytelników. Autor zapewnia szczegółowe ludzkie portrety ofiar, nadając narracji emocjonalną głębię. Książka jest dobrze zbadana i oferuje bogatą bibliografię do dalszych poszukiwań.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że osobiste anegdoty i filozoficzne dygresje odwracają uwagę od naukowego ukierunkowania, którego oczekiwali. Ponadto książka nie zawiera ostatecznych wniosków dotyczących wybuchu epidemii, co może pozostawić u niektórych czytelników uczucie niedosytu.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Anthrax: The Investigation of a Deadly Outbreak

Zawartość książki:

W kwietniu 1979 roku miasto Swierdłowsk na rosyjskim Uralu nawiedziła przerażająca epidemia wąglika. Oficjalne radzieckie dokumenty donosiły o śmierci sześćdziesięciu czterech osób w wyniku spożycia skażonego mięsa sprzedawanego na czarnym rynku, ale amerykańskie źródła wywiadowcze sugerowały inną historię, a brak dokumentacji pozostawił nierozwiązane pytania. W swoim porywającym śledztwie Jeanne Guillemin odkrywa tajemnicę tego, co naprawdę wydarzyło się podczas tego tragicznego wydarzenia w Swierdłowsku.

Wąglik to zjadliwa i śmiercionośna bakteria, której zarodniki mogą pozostawać w glebie nawet przez siedemdziesiąt lat, zabijając pasące się zwierzęta i narażając ludzi na niebezpieczeństwo zjedzenia zakażonego mięsa. Współczesne obawy koncentrują się bardziej na wągliku jako przenoszonej drogą powietrzną broni biologicznej, której wdychane zarodniki mogą skutkować dziewięćdziesięcioprocentową śmiertelnością osób zarażonych.

Jako członek zespołu lekarzy i badaczy, Jeanne Guillemin udała się do Rosji w 1992 roku, aby ustalić przyczynę i zasięg epidemii. Jej poruszająca narracja przekształca przypadek dochodzenia epidemiologicznego w politycznie naładowaną tajemnicę. Tworzy żywe poczucie bezpośredniości i dramatyzmu dzięki swojemu wewnętrznemu opisowi pracy śledczej zespołu - analizie zdjęć i slajdów patologicznych, spotkaniom z urzędnikami politycznymi i zdrowia publicznego, odzyskiwaniu istotnych danych medycznych - i szczerze ujawnia subiektywną stronę nauki, przeprowadzając wywiady z dotkniętymi rodzinami, odwiedzając miejsca i wchodząc w interakcje z osobami podejrzewanymi o zaciemnianie prawdy.

Wraz z informacjami medycznymi i trzema mapami epidemiologicznymi, ta klasyczna relacja odnosi się bezpośrednio do rosnących obaw związanych z bioterroryzmem i sposobem, w jaki Stany Zjednoczone i inne kraje powinny zareagować. W końcowych rozdziałach Guillemin analizuje przeszłe i obecne tajne arsenały broni biologicznej rozproszone po całym świecie oraz międzynarodowe wysiłki prawne mające na celu ich wyeliminowanie.