Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 8 głosach.
Toward a Living Architecture?: Complexism and Biology in Generative Design
Odważne i bezprecedensowe spojrzenie na najnowocześniejszy ruch w architekturze.
Toward a Living Architecture? jest pierwszą książkową krytyką wyłaniającej się dziedziny architektury generatywnej i jej powiązań z obliczeniami, biologią i złożonością. Wychodząc od stwierdzenia, że powinniśmy poważnie potraktować retorykę architektów generatywnych dotyczącą biologii i zrównoważonego rozwoju, Christina Cogdell bada ich twierdzenia z punktu widzenia nauk, z których czerpią - teorii systemów złożonych, teorii ewolucji, genetyki i epigenetyki oraz biologii syntetycznej. Ujawnia znaczące rozbieżności, wskazując jednocześnie na podejścia i projekty o znacznym potencjale dalszego rozwoju. Argumentując, że dzisiejsze projekty architektoniczne często tylko udają zrównoważony rozwój, Cogdell pokazuje, w jaki sposób język niektórych nowatorskich praktyków i edukatorów może wprowadzać w błąd studentów i klientów, myśląc, że otrzymują coś biologicznego, podczas gdy tak nie jest.
W narracji, która przechodzi od obliczeń do biologii i od obecnej praktyki do wizjonerskich przyszłości, Cogdell wykorzystuje analizę cyklu życia jako punkt odniesienia do analizowania różnic materiałowych, energetycznych i zanieczyszczeń między różnymi cyfrowymi i biologicznymi podejściami do projektowania i budowy. W przeciwieństwie do zwolenników zrównoważonego rozwoju zielonych technologii, kwestionuje ona, czy technologie krzemowe oparte na kwarcycie i ich zależność od metali ziem rzadkich w obecnym kształcie są zrównoważone przez znacznie dłuższy czas, kwestionując powszechne prognozy dotyczące obliczeniowo zaprojektowanej i wyprodukowanej przyszłości. Co więcej, krytykując współczesną architekturę i naukę z historycznego punktu widzenia, ujawnia podobieństwa między eugenicznym projektowaniem z lat trzydziestych XX wieku a dzisiejszymi celami niektórych architektów generatywnych i inżynierów biologów syntetycznych. Każdy rozdział odnosi się do aktualnej szkoły lub programu architektonicznego, jednocześnie badając odrębny aspekt odpowiadającego mu języka naukowego, teorii lub praktyki.
Żadna inna książka nie krytykuje architektury generatywnej, oceniając jej naukową retorykę i oderwanie od rzeczywistej teorii i praktyki naukowej. Oparta na wieloletnich badaniach terenowych autora w pracowniach architektonicznych i laboratoriach biologicznych, ta rzadka, oparta na badaniach terenowych książka nie mniej niż definitywnie, bezlitośnie wyjaśnia rolę nauk przyrodniczych we współczesnej architekturze.
