Toward a NATO of the Gulf?: The Challenges of Collective Defense Within the GCC
Odkąd arabskie rewolucje rozpoczęły się na początku 2011 r., kraje Zatoki Perskiej podniosły poziom swoich strategicznych ambicji.
W różnych przypadkach kraje Rady Współpracy Zatoki Perskiej (GCC) prężyły swoje dyplomatyczne muskuły, Katar i Arabia Saudyjska przodowały w sprawie Syrii, a także zademonstrowały determinację militarną poprzez interwencje w Bahrajnie (2011), Libii (2011) i Jemenie (2015). Ponieważ tradycyjne arabskie potęgi, takie jak Egipt, borykają się z wewnętrznymi problemami po rewolucji, królestwa Zatoki Perskiej wydają się być teraz głównymi graczami na arenie Ligi Arabskiej.
Ta zmiana w arabskiej geopolityce sprawiła, że obserwatorzy zaczęli nazywać tę erę tak zwanym momentem w Zatoce Perskiej. Dodatkowo, kryzys polityczny z 2017 r. pomiędzy Katarem a trzema członkami GCC (Arabią Saudyjską, Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi i Bahrajnem) w oczywisty sposób przypomina nam o potrzebie ostrożnej oceny perspektyw zbiorowego bezpieczeństwa w Zatoce Perskiej.
Niniejsza monografia analizuje środowisko bezpieczeństwa i wymagania operacyjne dla GCC. Innymi słowy, jej celem jest omówienie praktycznych kroków wymaganych do przekształcenia Rady w skuteczną organizację obrony zbiorowej.
