Up in the Air: Cat. Kunstmuseum Bonn
Powietrze ma egzystencjalne znaczenie dla wszystkich form życia na świecie. Jest wszędzie, choć niewidoczne i ulotne; jest dosłownie nienamacalne.
Podczas gdy do tej pory w codziennym życiu uważaliśmy powietrze za coś oczywistego, w obecnych dyskursach politycznych i społecznych powietrze pojawia się jako centralny element: podczas kryzysu koronowego nosimy maski na twarz, aby chronić innych przed wydychanym przez nas powietrzem; naukowcy badają rolę aerozoli w przenoszeniu wirusa COVID-19, a aktywiści klimatyczni walczą o czyste powietrze, a tym samym przeciwko zmianom klimatycznym. Przedstawienie powietrza było jednym z wyzwań artystycznych co najmniej od czasów renesansu. Jako materiał, powietrze jest jednak stosunkowo nowym zjawiskiem w sztuce.
Artyści modernizmu dążyli do artystycznego zawłaszczenia świata, a także jego rozpadu i transformacji. Wydaje się zatem logiczne, że traktowali oni powietrze nie tylko jako ideę, ale także jako materiał.
Powietrze nie było już przedstawiane jedynie jako wiatr, chmury, mgła, para, dym lub oddech, ale było celowo wykorzystywane jako materiał. Od tego czasu jest ono zarówno środkiem wyrazu, jak i tematem w sztukach wizualnych, użytkowych i performatywnych.