W pogoni za srebrem

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Chasing the Silver Lining

Zawartość książki:

O KSIĄŻCE I AUTORZE: W tej trzeciej publikacji L. E.

Hewitta po raz kolejny odkrywamy niewytłumaczalny świat, w którym żyjemy. Opowiadania poruszają takie nurtujące pytania jak "Dlaczego bolonia kosztuje więcej niż stek? " i "Co powinien zrobić facet zaproszony na próbę profesjonalnych cheerleaderek?". "Ta kolekcja opowiadań non-fiction waha się od nostalgii, przez śmiech na głos, po łzy.

To naprawdę wzruszająca kolekcja życia w najlepszym wydaniu.

Czytelnik zastanowi się nad własnym życiem i poczuje się lepiej z tym, gdzie jest i gdzie był. W tym zbiorze czytelnik znajdzie kilka starych ulubionych postaci, a także pozna kilka wspaniałych nowych.

FuzzButt zaczyna zajmować należne mu miejsce w centrum uwagi, a Sally żegna się z życiem. Historie obejmują okres wielkich zmian w życiu L. E..

Ale przez to wszystko, on po prostu nadal CHASING THE SILVER LINING. Autor (na zdjęciu powyżej) mieszka obecnie w Indianie ze wszystkimi zwierzętami, które dzieci zostawiły, gdy wyjechały na studia. Obecnie większość czasu poświęca pisaniu i muzyce.

Autor mówi: "Po prostu zawsze miałem potrzebę kreatywnego ujścia. Im jestem starszy, tym bardziej chce mi się pisać o moim życiu i życiu ludzi wokół mnie.

Mam nadzieję, że czytając moje książki, znajdziesz okazję zarówno do śmiechu, jak i płaczu. Obie te emocje są niezbędne dla dobrze przeżytego życia". Z KSIĄŻKI

Mamy cztery psy i trzy koty.

Cóż, cofam to... jeden pies jest przebrany za kota syjamskiego Seal Pointe. Zachowuje się bardziej jak pies niż niektóre psy.

Przychodzi, gdy wypowiesz jego imię. Podąża za tobą. Nauczył się nawet sztuczek.

Siada lub "ładnie siedzi", jak mówią niektórzy ludzie, a Will i Elizabeth nauczyli go wyłączać włączniki światła. Muszę jednak przyznać, że jest też po części kotem. Jeśli nie będziemy ostrożni, zakradnie się do kuchni i ukradnie jedzenie ze stołu lub kuchenki po zakończeniu kolacji.

Raz nawet widziano go, jak ciągnął po schodach cały kotlet schabowy. Był to jeden z tych maślanych kotletów i był prawie tak duży jak on. Szedł rozłożony jak orzeł, żeby utrzymać ciężar tego czegoś.

Wiem, jaki miał plan. Zamierzał zakraść się na dół, urządzić sobie wielką ucztę, a potem rozchorować się od nadmiaru jedzenia i znaleźć jeden z moich butów, w którym mógłby zdeponować nadmiar.