W pogoni za afrykańskim tańcem tradycyjnym: Afrocentryczne studium historyczne tańca Buum Oku w Jaunde

Oryginalny tytuł:

In Pursuit of an African Traditional Dance: An Afrocentric Historical Study of Buum Oku Dance Yaounde

Zawartość książki:

Afryka jest bogata w (neo) tradycyjne tańce; jednak niewiele istnieje w formie literatury pisanej na ten temat. Co gorsza, istniejące dokumenty pochodzą z okresu kolonialnego i często są lekceważące.

Taniec jest dla Afrykanów tym, czym sztuki walki dla Azjatów. Taniec jest dla Afrykanów tym, czym sztuki walki są dla Azjatów. W tańcu zawarte są niektóre z rozwiązań wielu problemów nękających afrykańską diasporę: przemoc gangów, uzależnienie od narkotyków, odsetek osób porzucających szkołę średnią itp.

Kiedy gwinejski Ballets Africains po raz pierwszy pojawił się na międzynarodowej scenie pod koniec lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, czarna rewolucja w USA była w pełnym rozkwicie. Emancypacyjne przesłanie zespołu wzbudziło w Afroamerykanach nowe poczucie dumy kulturowej i powrót do afrykańskich korzeni.

Po raz pierwszy taniec stał się czymś innym niż balet. Wraz z tym wybuchem entuzjazmu pojawiła się potrzeba wprowadzenia tańców afrykańskich w środowisku akademickim. Większość badań koncentrowała się jednak głównie na tańcach wykorzystujących bębny (djembe).

Odchodząc od tej tradycji, w tej szczegółowej i bogato choreografowanej etnografii na temat Buum Oku Dance Yaounde, Thomas Jing bada taniec oparty na ksylofonie, otwierając nowe możliwości badawcze i ujawniając związane z tym wyzwania. Afrocentryczne ramy teoretyczne badań przeciwstawiają się imperialistycznym wyobrażeniom o afrykańskich tańcach, czyniąc z nich narzędzie emancypacji.