W oku dzikiej przyrody

Opinie czytelników

Książka „In the Eye of the Wild” otrzymała mieszane recenzje, chwaląc pięknie napisaną i wciągającą narrację o traumatycznym spotkaniu autora z niedźwiedziem i powrocie do zdrowia, a jednocześnie spotykając się z krytyką za brak szczegółowej eksploracji rzeczywistego wydarzenia i postrzeganą pobłażliwość w pisaniu.

Wielu czytelników uznało książkę za pięknie napisaną, wciągającą i przejmującą. Oferuje ona głęboką introspekcję, żywe obrazy i unikalne spojrzenie na skrzyżowanie traumy, doświadczeń kulturowych i procesu leczenia. Zauważono, że autor skutecznie przechodzi między różnymi kulturami i zapewnia prowokującą do myślenia eksplorację dzikiej przyrody i ludzkiego związku z naturą.

Krytycy zwrócili uwagę, że książka nie zawiera wystarczającej ilości szczegółów na temat ataku niedźwiedzia i brakuje w niej konkretnych opisów otaczających go wydarzeń. Niektórzy uznali ją za nużącą i samolubną, z niejasnym tekstem, który czasami nie miał sensu. Pojawiły się również obawy dotyczące sposobu, w jaki autorka przedstawiła osoby zaangażowane w jej uzdrawiającą podróż, a także pytania o faktyczną dokładność jej twierdzeń.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In the Eye of the Wild

Zawartość książki:

Po ataku niedźwiedzia na rosyjskim Dalekim Wschodzie, na półwyspie Kamczatka, francuska antropolog przechodzi fizyczną i duchową przemianę, która zmusza ją do konfrontacji z wątłą różnicą między zwierzęciem a człowiekiem.

To, co wydarzyło się tego dnia, 25 sierpnia 2015 roku, nie było takie: Niedźwiedź atakuje francuską antropolog w odległych górach Kamczatki. Stało się to, co się stało: Niedźwiedź i kobieta spotykają się gwałtownie, a granica między światami, między człowiekiem a zwierzęciem, zostaje zatarta. To, co się wydarzyło, było spotkaniem czasu mitycznego i czasu rzeczywistego, przeszłości i chwili spotkania, ciała i snu.

In the Eye of the Wild opowiada historię antropolog Nastassji Martins, która podczas prowadzenia badań w Rosji niemal śmiertelnie starła się z niedźwiedziem, oraz o następstwach tego wydarzenia, o ranach, które z niego wyniosła, ale także o odrodzeniu ducha i umysłu.

Jako antropolog Martin zasłynęła z pełnego zaangażowania w badane przez siebie ludy, Gwich'in na Alasce i Evens na dalekiej Syberii. Stara się zniwelować dystans między podmiotem, tak zwanym, a nią samą, między różnymi doświadczeniami i rodzajami wiedzy, które każdy z nich wnosi do gry, aby lepiej sformułować i otworzyć pytania dotyczące natury istot ludzkich.

W swoim niebezpiecznym spotkaniu z niedźwiedziem Martin napotyka jednak zupełnie inny rodzaj istoty, co zapoczątkowuje serię kolejnych katastrof. Zostaje poważnie okaleczona i przechodzi wiele operacji w prowincjonalnym rosyjskim szpitalu, którego upiorny główny chirurg ma usta pełne złotych zębów i przewodniczy haremowi młodych pielęgniarek.

Po powrocie do Francji ponownie idzie pod nóż, rzekomo w celu naprawienia pracy wykonanej w Rosji, ale wyniki są jeszcze bardziej problematyczne. Dochodzi do wniosku, że musi wrócić na Kamczatkę. Musi odkryć, co to znaczy stać się, jak nazywają to Evensowie, miedką, osobą, która jest nie tylko człowiekiem, ale i bestią. Tylko w ten sposób będzie mogła kontynuować rozpoczętą pracę antropologiczną.