W domu gościnnym mojego ciała

Oryginalny tytuł:

In the Guesthouse of My Body

Zawartość książki:

Poezja. W GOŚCIU MOJEGO CIAŁA, swoim siódmym zbiorze, Natalie Safir stawia czoła niepowstrzymanemu upływowi czasu i okolicznościom - osłabieniu starzenia się i osobistej stracie.

Wiersze te kierują reflektory na jej niespokojne serce, jak w The Heart's Conversation, How Heart Beats, A tired fire of muscle, na rodzinne incydenty z przeszłości, I moved toward her as a key/when there was no door, obserwacje świata przyrody i na mrocznie komiczną teraźniejszość z dowcipem, ironią i odwagą. Sercem książki jest nieustająca parada nieproszonych gości, którzy pojawiają się podczas długich, niespokojnych nocy bezsenności. Drwią, osądzają i namawiają ją, gdy wkracza w półmetek swojej ósmej dekady badanego życia: od Visitors After 2 a.

m. : The Worries have no eyebrows left from so much bending and twisting.

Shames trzymają oczy ukryte w małej torebce i wyciągają je tylko wtedy, gdy są sami. Zarówno prawdziwe, jak i bogato wyobrażone głosy w tych wierszach odzwierciedlają bogaty matecznik emocji.

Surrealistyczna fantazja i język snów łączą się z chłodnym realistycznym okiem w starannie wykonanej, inteligentnej pracy napisanej precyzyjnym językiem i zaskakującymi obrazami. Nie jest to zbiór dla osób o słabym sercu, ale ceniony za uznanie tego, o czym mówiła Bette Davis: Starość nie jest dla mięczaków.