W cieniu znaku - Moje życie w obrazach

Opinie czytelników

W książce „In the Shadow of the Sign” Renée Patin Farrington dzieli się swoją porywającą historią życia, wzbogaconą dziedzictwem jej ojca jako animatora Disneya. Wspomnienia są mieszanką humoru, nostalgii i kreatywności, dając czytelnikom żywe spojrzenie na amerykańskie życie połowy wieku i imperium Walta Disneya, uzupełnione licznymi fotografiami.

Książka opisywana jest jako bogata w szczegóły i wciągająca, z humorystycznym i konwersacyjnym stylem pisania. Czytelnicy doceniają szerokie wykorzystanie fotografii, które wzbogacają fabułę, a także inspirujące doświadczenia życiowe autora i wgląd w kreatywny świat Disneya. Podkreśla się, że jest to zachwycająca i pouczająca lektura, która przemawia do szerokiego grona odbiorców, szczególnie tych nostalgicznych za Ameryką połowy XX wieku.

Niektórzy czytelnicy sugerują, że długość książki może początkowo wydawać się onieśmielająca, choć zauważają, że wciągająca natura treści sprawia, że czyta się ją szybko. Kilku recenzentów wspomniało, że kolorowe fotografie mogłyby jeszcze bardziej poprawić wrażenia, sugerując, że czarno-białej wersji może brakować pewnej atrakcyjności wizualnej.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In the Shadow of the Sign - My Life in Pictures

Zawartość książki:

W cieniu znaku In the Shadow of the Sign autorstwa Rene Patin Farrington.

Bogato ilustrowany prawie 1000 zdjęć, wiele z nich widzianych po raz pierwszy, w tym zabytkowe zdjęcia z lat dwudziestych i ekskluzywne fotografie z archiwów Walta Disneya.

Znak Hollywood jest latarnią morską dla wszystkich, którzy szukają blichtru i blasku błyszczącego miasta, nad którym świeci. Dla małej Rene Patin - zwanej Potsy - dorastanie w Burbank po "niewłaściwej" stronie góry, na której znajduje się legendarny znak, oznaczało, że żyła w cieniu, z dala od wszystkich błyszczących skarbów, które mogła zaoferować jej przyszłość. Te tańczące światła kliegów widziane z jej podwórka nie świeciły dla niej... a przynajmniej tak jej się wydawało. Teraz, po osiemdziesiątce, Rene Patin Farrington stworzyła bardzo zabawny, ilustrowany pamiętnik swojej podróży z cienia. Pisze z dziecięcym zachwytem i humorem odziedziczonym po swojej kochającej bajki matce artystce Maxine i ojcu rysowniku, Rayu Patinie. Każda strona jest wypełniona ilustracjami, wiele z nich pochodzi z kamery filmowej, którą Ray skupił na swoim jedynym dziecku i na swojej karierze animatora Kaczora Donalda w studiu Disneya, zaledwie kilka przecznic od domu. Jeden ze scenariuszy przedstawia małą Rene jadącą pełnowymiarowym pociągiem na podwórku Warda, przyjaciela rodziny. Nie miała pojęcia, że był on twórcą jej pierwszego sumienia, Jiminy Cricket, dopóki nie zauważyła ukochanego robaka i nazwiska Warda Kimballa na pociągu w Disneylandzie, gdzie pracowała w pierwszych dniach. Sztuka Raya ze szkoły średniej w latach dwudziestych i pokryte kreskówkami listy miłosne do Maxine podczas ich wspólnego życia dodają odrobinę zabawy.

Pionierskie reklamy z połowy ubiegłego wieku z Ray Patin Productions na Sunset Boulevard ilustrują karierę godną Mad Men.Książka jest posypana nostalgią, taką jak wojna na froncie domowym i kuszące nastolatków reklamy czasopism. Od koleżanki z podstawówki Natalie Wood, przez rozmarzonego idola nastolatek Johna Wildera, aż po Miss Burbank Debbie Reynolds, napotkasz tu całą plejadę gwiazd z "prawej" strony Znaku. Czytelnicy są zaproszeni na wycieczkę z przewodnikiem po ukrytych atrakcjach La La Land i Santa Barbara, domu studia filmowego z lat dwudziestych, które rywalizowało z Hollywood. Tam, jako student, Farrington spotykał się z kolegą, który stał się najsłynniejszym rzeźbiarzem w Ameryce.

Po studiach w paryskim Luwrze, nauczaniu dzieci gwiazd filmowych w pobliżu Beverly Hills i dzieci odrzutowców w Szwajcarii, kilku karierach, w tym projektowaniu zabawek, rejsach od wybrzeża do wybrzeża ręcznie wykonanym jachtem i podróżach dookoła świata, Rene Patin Farrington wróciła do Kalifornii. Jest daleko od cienia Znaku, dzieląc się podróżą, która udowadnia, że T. S. Eliot miał rację: "Nie przestaniemy eksplorować, a końcem wszystkich naszych eksploracji będzie przybycie tam, gdzie zaczęliśmy i poznanie tego miejsca po raz pierwszy".