Ocena:
W książce „W cieniu tajemnicy” Susan H. Swetnam dzieli się swoimi doświadczeniami jako opiekunka, podkreślając znaczenie duchowości, współczucia, humoru i dotyku w opiece nad umierającymi. Książka jest zarówno osobista, jak i refleksyjna, oferując spostrzeżenia, które rezonują z czytelnikami, którzy mogli doświadczyć podobnych wyzwań.
Zalety:Książka zawiera cenne spostrzeżenia dla opiekunów, zachęcając do korzystania z osobistych narzędzi, takich jak muzyka, dotyk i humor. Czytelnicy uznają doświadczenia Swetnam za wiarygodne i poruszające, ponieważ podkreśla ona zarówno wyzwania, jak i korzyści płynące z opieki. Wiele recenzji chwali siłę, współczucie i sposób, w jaki autorka uchwyciła głębokie chwile opieki i więzi.
Wady:Niektóre części książki mogą być smutne lub ciężkie, odzwierciedlając realia opieki i straty. Podczas gdy narracja może dotykać osobistych doświadczeń, które niektórzy czytelnicy uznają za powiązane, inni mogą uznać ją za zbyt emocjonalną lub skupioną na smutku.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
In the Mystery's Shadow: Reflections on Caring for the Elderly and Dying
Ponieważ długość naszego życia stale się wydłuża, miliony ludzi każdego roku spędzają czas na opiece nad osobami starszymi i umierającymi - niektórzy jako profesjonaliści, niektórzy jako wolontariusze, a niektórzy poprzez kochającą, ale wymagającą opiekę nad rodzicami, małżonkami lub innymi członkami rodziny lub przyjaciółmi.
W swojej książce In the Mystery's Shadow, Susan Swetnam opiera się na swoim doświadczeniu w obsłudze tysięcy chorych i umierających klientów, często w programach hospicyjnych, jako certyfikowany masażysta - a także na swoim doświadczeniu w opiece nad własnym mężem, który zmarł młodo na raka. Wyjaśnia, jak ta czasami trudna praca oferuje nie tylko spełnienie w dawaniu pocieszenia ludziom, którzy tego potrzebują, ale także chwile zapierającego dech w piersiach cudu, chwile, które wskazują na niewypowiedzianą złożoność bycia człowiekiem i potwierdzają nasze święte więzi ze sobą nawzajem.
Pisze o trudnych lekcjach, których opiekunowie uczą się o sobie, jednocześnie znając dziwne i pokorne poczucie bycia wykorzystywanym w służbie Bożej miłości. Wnikliwie łącząc opiekę u schyłku życia z rokiem liturgicznym, Swetnam zaprasza tych, którzy opiekują się chorymi i umierającymi, zarówno zawodowo, jak i jako wolontariusze, aby pozostali przytomni na święte implikacje ich pracy.
