W cieniu antropocenu: Eko-realizm na burzliwe czasy

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Shadowing the Anthropocene: Eco-Realism for Turbulent Times

Zawartość książki:

Ludzkość nawiedza widmo: widmo rzeczywistości, która nas przechytrzy i ostatecznie pogrzebie. "Antropocen", czyli Era Człowieka, to próba nazwania naszego geologicznego losu - tego, że pewnego dnia znikniemy w warstwowym cieście geologii Ziemi - jednocześnie podkreślając ludzkość w głównej roli dzisiejszego ziemskiego dramatu. W Shadowing the Anthropocene Adrian Ivakhiv proponuje realizm ekologiczny, którego punktem wyjścia jest ostateczny upadek ludzkości. Jedynym pytaniem dla dzisiejszego realisty jest to, co zrobić teraz i jaką jakość kompostu pozostawić po sobie wraz z naszym pochówkiem.

Książka podejmuje wyzwania antropocenu i szereg filozoficznych wysiłków, aby im sprostać, w tym te Slavoja Zizka i Charlesa Taylora, Grahama Harmana i Timothy'ego Mortona, Isabelle Stengers i Bruno Latoura oraz Williama Connolly'ego i Jane Bennett. Po drodze pojawiają się erupcje wulkanów i rewolucje, mrowiska i parki dla psów, chmury danych i kosmiczne śmieci, pogańscy bogowie i ołtarze ofiarne, mroczny przepływ, dusze (rzeczy) i jazz.

Ivakhiv czerpie z wielowiekowego myślenia procesowo-relacyjnego, które nawiązuje do daoistycznych i buddyjskich mędrców, ale zyskuje ożywcze ożywienie w filozofiach Charlesa Sandersa Peirce'a i Alfreda Northa Whiteheada. Przekłada te spostrzeżenia na praktyki "zaangażowanej antropocenicznej uważności ciała" - estetyczne, etyczne i ekologiczne praktyki życia w cieniu antropocenu.