W bunkrze z Hitlerem - Ostatni świadek przemawia

Opinie czytelników

Książka przedstawia unikalne spojrzenie na ostatnie dni II wojny światowej z punktu widzenia wysokiego rangą niemieckiego oficera, szczegółowo opisując jego doświadczenia w bunkrze Hitlera i jego późniejszą ucieczkę. Zawiera wciągającą narrację i interesujące spostrzeżenia historyczne, ale styl pisania został skrytykowany za słaby i trudny do naśladowania z powodu nadmiernego upuszczania nazwisk.

Przekonująca i unikalna perspektywa, wciągająca narracja, ciekawe spostrzeżenia historyczne, dobre zdjęcia, pouczające, dodaje głębi do zrozumienia ostatnich dni w Fuhrerbunker.

Krytykowana za kiepski styl pisania, nadmierne wymienianie nazwisk utrudnia zachowanie informacji, niewystarczająca jako książka historyczna, niektórzy czytelnicy uznali ją za niezbyt błyskotliwie napisaną.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

In the Bunker with Hitler - The Last Witness Speaks

Zawartość książki:

Ostatni ocalały z bunkra Hitlera mówi po raz pierwszyOstatni ocalały z końcowych dni bunkra Hitlera po raz pierwszy publicznie opowiada swoją historię. Von Loringhoven był adiutantem dwóch ostatnich szefów sztabu Hitlera, Guderiana i Krebsa, oraz łącznikiem między armiami na frontach a Hitlerem w jego berlińskim bunkrze.

Przez ostatnie dziewięć miesięcy III Rzeszy był obecny na codziennych odprawach wojskowych między Hitlerem a marszałkami Keitalem i Goringiem, generałem Jodlem i admirałem Donitzem, a także Goebbelsem, Bormannem, Ribbentropem, Himmlerem i Fegeleinem. Von Lorninghoven był świadkiem stale rosnącego rozdźwięku między rzeczywistością raportów spoza bunkra a niezrozumieniem przez Hitlera nieszczęścia, które otaczało reżim. W miarę jak Trzecia Rzesza staczała się w dół, obserwował i rejestrował katastrofalne błędy strategiczne Hitlera oraz paraliż, w jakim trzymał swoich generałów.

Rozum Hitlera został wypaczony przez jego potrzebę zemsty po próbie zamachu; szukał niemożliwego teatralnego zwycięstwa z imperium w całkowitej ruinie. W ostatnim tygodniu reżimu Loringhoven żył całkowicie w bunkrze, obserwując pogarszające się relacje między współwięźniami, wojskowymi i cywilami, w miarę jak atmosfera zatruwała się do nieuchronnego końca.

Kiedy 29 kwietnia łączność radiowo-telefoniczna ostatecznie się załamała, uciekł z bunkra - o dziwo z błogosławieństwem Hitlera - przekroczył linie rosyjskie i został schwytany i wzięty do niewoli przez Amerykanów. Został zwolniony w styczniu 1948 roku.