Vrit et synthse - koniec oszustwa

Opinie czytelników

Książka oferuje kontrowersyjną eksplorację żydowskiego wpływu na współczesne społeczeństwa i przedstawia szereg wypowiedzi żydowskich i nieżydowskich postaci na ten temat. Jest postrzegana jako pouczająca, ale polaryzująca, dostarczająca spostrzeżeń, które podważają konwencjonalne narracje. Jednak źródła mogą różnić się pod względem wiarygodności, co sprawia, że krytyczna lektura jest niezbędna.

Książka jest bogata w materiały źródłowe i prowokacyjne stwierdzenia, szczególnie od samych żydowskich autorów. Jest opisywana jako interesująca i pouczająca, skłaniająca do krytycznego myślenia na omawiane tematy. Wielu czytelników lubiło robić notatki i zdjęcia ważnych fragmentów.

Treść książki jest postrzegana jako kontrowersyjna i może być niepokojąca dla niektórych czytelników. Struktura jest nieco chaotyczna, prezentując mieszankę informacji źródłowych o różnym poziomie wiarygodności, co utrudnia odróżnienie prawdy od spekulacji. Zaleca się krytyczną i ostrożną lekturę.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Vrit et synthse - La fin des impostures

Zawartość książki:

Przywiązani do swojej społeczności, Żydzi nie mogą zostać zasymilowani. Geniusz narodu żydowskiego polega na przedstawieniu problemu żydowskiego wyłącznie w aspekcie religijnym.

Według Żyda, istnieją Francuzi wyznania żydowskiego, tak jak istnieją Francuzi wyznania katolickiego. Wielu gojów (obcych narodowi żydowskiemu) wpadło w tę pułapkę. Monseigneur Lustiger jest typowym przykładem katolickiego Żyda.

Po pierwsze, Semici nie są pochodzenia europejskiego; są etnicznie bliscy Arabom, a nie Galom.

Po drugie, Żyd należy przede wszystkim do narodu Izraela, który jest jego wspólnotą narodową. Wreszcie, judaizm religijnie zakopuje najstarszy rasizm, jaki kiedykolwiek znał świat.

Tylko naród wybrany należy do istoty Boga, reszta ludzkości przyrównywana jest do zwierząt. Rabini nie są prozelitami, nawracanie zwierząt na judaizm jest bezcelowe. Na dowód swojej szczęśliwości Żyd nazywa siebie Francuzem rumuńskiego pochodzenia (Francois Cope, Pierre Moscovici), Francuzem węgierskiego pochodzenia (Nicolas Sarkozy), Francuzem luksemburskiego pochodzenia (Stephane Bern), Francuzem hiszpańskiego pochodzenia (David Pujadas)...

Kiedy nie nazywają siebie Francuzami, Żydzi nazywają siebie Europejczykami, Korsykanami, Bretończykami... Obywatel świata. Ale nigdy, o tak nigdy, nie nazywa siebie Żydem”.