Dla Hegla bieg historii jest rzeczywistym procesem samorealizacji rozumu lub ducha.
Próba udowodnienia w jego wielkich wykładach o historii świata różnorodności pozornie arbitralnych wydarzeń i procesów historycznych jako wyrazu prawdziwie teleologicznego działania rozumu w rzeczywistości stanowi niezbędny odpowiednik teoretycznie dobrze ugruntowanego aksjomatu Hegla, że filozofia polega na urzeczywistnianiu tego, co jest w rzeczywistości.