Ważny filozof, antropolog i socjolog Max Scheler (1874-1928), znany ze swojej "Antropologii filozoficznej", poświęca się w tym dziele problemom etyki i filozofii religii, starając się "wznieść swój duchowy wzrok ponad prądy i mgły tego czasu do czystszej atmosfery i skierować go na to w człowieku, przez co jest on człowiekiem, to znaczy przez co uczestniczy w wieczności.
Łaska odpoczynku w zachwycie i rozkoszy w wieczności oraz postrzegania reszty życia jedynie jako zawiłej ścieżki do tego wysokiego celu jest udzielana tylko nielicznym. Autor chce tutaj rozpocząć od mniejszego zadania, jakim jest pokazanie, w jaki sposób zapotrzebowanie godziny może zostać zaspokojone ze źródeł ducha w człowieku, w którym boskie i czysto ludzkie płyną razem, tak aby "Vita nuova" stała się ponownie możliwa dla tych, którzy cierpieli i cierpieli najgłębiej od tego czasu ".
(Przedmowa) Tym dziełem Scheler zapoczątkował ruch odnowy duchowo-religijnej w tradycji katolickiej w okresie Republiki Weimarskiej. Reprint oryginalnego wydania z 1921 roku.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)