Dr Giuma Reeh przedstawia dogłębne badania geologiczne struktury skorupy ziemskiej, historii osiadania i ewolucji strukturalnej basenu Sabratha, u wybrzeży północno-zachodniej Libii. Analiza sejsmiki refleksyjnej 2D i 3D, wsparta regionalnymi danymi grawimetrycznymi i magnetycznymi, ujawniła basen o trendzie WNW-ESE z przerzedzoną skorupą kontynentalną ograniczoną przybrzeżną strefą uskoku Jiffarah na południu i uskokiem South Graben na północy.
Rozwinął się jako część regionalnego prawostronnego systemu ścinania w odpowiedzi na względny ruch między afrykańskimi i euroazjatyckimi płytami kontynentalnymi podczas późnego paleozoiku inozoiku. Przesuwanie i osiadanie rozpoczęło się w permie, z nowymi okresami rozszerzania w środkowym i późnym triasie oraz górnej kredzie. Późniejsze, przerywane ryftowanie głębokich uskoków skorupy ziemskiej, lokalnie wzmocnione przez wczesnojurajską sól, było odpowiedzialne za antyklinalne trendy chelonu.
Opary stanowiły również powierzchnię oderwania dla płytkich uskoków listrycznych wzdłuż południowego brzegu basenu, nakładając się na ryftowane tereny poniżej. Praca ta zapewnia bardzo przydatne ramy strukturalne i stratygraficzne dla przyszłych poszukiwań węglowodorów w regionie.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)