Vidal i jego rodzina

Opinie czytelników

Książka dostarcza bogatej i pouczającej eksploracji historii żydowsko-włoskiej rodziny, szczególnie skupiając się na ojcu autora, oferując spostrzeżenia, które mogą być cenne zarówno dla potomków, jak i naukowców. Jednak czasami może to być mylące ze względu na złożone relacje rodzinne i czasami nużące z nadmiernymi szczegółami dotyczącymi życia rodzinnego.

Informacyjna i edukacyjna, oferuje osobiste powiązania dla krewnych, historyczne spostrzeżenia cenne dla naukowców, dobre źródło informacji o dziedzictwie rodzinnym.

Może być myląca w odniesieniu do relacji rodzinnych, czasami nużąca z drobnymi szczegółami, które umniejszają ogólną narrację.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Vidal & His Family

Zawartość książki:

Edgar Morin, jeden z największych żyjących francuskich intelektualistów, opowiada historię swojego ojca, Vidala Nahouma, ale także historię sefardyjskich Żydów i Europy. W tej holograficznej historii historia Vidala i jego rodziny zawiera w sobie rozkwit, upadek i śmierć kultury żydowskiej w Hiszpanii; przejście od imperiów do państw narodowych; złożone relacje między Żydami i gojami, między Wschodem a Zachodem; i ostatecznie historię samego XX wieku.

Praca Morina rozciąga się od wielkich globalnych wydarzeń historycznych do codziennych szczegółów indywidualnego życia, listów, uczuć, refleksji i doświadczeń. Vidal urodził się w 1894 roku w wielkim macedońskim porcie Imperium Osmańskiego. Jego pradziadek pochodził z Toskanii i mówił po włosku.

Jego językiem ojczystym był XV-wieczny hiszpański.

Jako dziecko nauczył się francuskiego i niemieckiego. Kiedy był nastolatkiem, marzył o życiu we Francji.

Został tam deportowany jako więzień, a następnie uwolniony przez francuskiego premiera. Przeżył wojny bałkańskie, upadek Imperium Osmańskiego i obie wojny światowe. Vidal nie może być odizolowany od swojej rodziny.

I jak wyjaśnia Edgar Morin, ta książka opowiada również historie mężczyzn i kobiet z jego najbliższej rodziny.... Kiedy jako jego syn nieuchronnie wchodzę w jego historię.... Opisuję go tak obiektywnie, jak to tylko możliwe.

Szacunek, który mnie zainspirował, nie wymagał pracy budującej; sugerował, że powinienem spróbować napisać książkę zgodną z prawdą. Z tego powodu książka ta nie jest w najmniejszym stopniu pełna szacunku, a przynajmniej nie w zwykłym znaczeniu tego słowa.

Vidal uważał, że kochanie kogoś oznacza możliwość drażnienia się z nim. Autor tych wierszy, który odziedziczył coś z tej cechy, nie uważa za brak szacunku dokuczanie lub wyśmiewanie się z ludzi, których kocha.