Victoria History of the County of Oxford: Tom XX: South Oxfordshire Chilterns: Caversham, Goring i okolice

Oryginalny tytuł:

The Victoria History of the County of Oxford: Volume XX: The South Oxfordshire Chilterns: Caversham, Goring, and Area

Zawartość książki:

Unikalne multidyscyplinarne studium kluczowej części Oxfordshire Chilterns na przestrzeni tysiąca lat, oparte na intensywnych nowych badaniach i badające krajobraz, osadnictwo, rolnictwo oraz życie społeczne i religijne.

Opierając się na intensywnych nowych badaniach, niniejszy tom obejmuje tuzin starożytnych parafii rozciągających się na południowo-zachodnim krańcu wzgórz Chiltern, położonych w dużej południowej pętli Tamizy w pobliżu Reading, Wallingford i Henley-on-Thames. Londyn, połączony rzeką, drogą i (później) koleją, leży około 40 mil na wschód. Wyżyny charakteryzują się rozproszonym osadnictwem i pastwiskami leśnymi typowymi dla Chilterns, kontrastującymi z zaludnionymi wioskami nadrzecznymi, takimi jak Whitchurch i Goring. Caversham, dawniej mała wioska przy moście, rozwinęła się w XIX wieku w gęsto zaludnione przedmieścia Reading (po drugiej stronie rzeki), podczas gdy inne niedawne zmiany w dużej mierze zatarły starożytny wzór parafii pasmowych rozciągających się od rzeki do wzgórz, które łączyły dolinę i wyżynę i miały swoje początki w X-wiecznych strukturach majątkowych.

Do XX wieku gospodarka była głównie rolnicza, a lasy odgrywały znaczącą rolę obok wiejskiego rzemiosła i przemysłu. Crowmarsh Gifford (niedaleko Wallingford) miało wczesny targ i jarmark. Gentryfikacja i turystyka nabrały tempa od połowy XIX wieku, przyspieszone przez pojawienie się kolei od 1840 roku, a szczególnie wpływając na wioski nadrzeczne, takie jak Goring i Shiplake, w których pojawiły się nowe budynki budowane przez zamożnych przybyszów. Goring było wcześniej miejscem klasztoru augustianów i (prawdopodobnie) małego klasztoru sprzed konkwisty, podczas gdy Mapledurham i kilka innych miejsc stało się ogniskami rekolekcji rzymskokatolickich po reformacji, a protestancka nonkonformizm rozwijał się od XIX wieku. Główne budynki obejmują rezydencje w Hardwick (w Whitchurch) i Mapledurham, obok drewnianych lub ceglanych konstrukcji wernakularnych i niektórych uderzających modernistycznych dodatków.