Via Lactea: Kobieta w pewnym wieku przemierza Camino

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem wierszy, które prezentują różne style i tematy, dzięki czemu czytelnicy mogą cieszyć się nią we własnym tempie. Kreatywnie wyraża duchowe podróże i zebrała pozytywne recenzje za swoją wciągającą treść.

Różnorodność stylów poetyckich, łatwa do czytania i odbierania w wolnym czasie, twórczo wyraża duchowe doświadczenia, angażuje i urzeka.

Może wymagać wolniejszego czytania lub ponownego przeczytania dla pełnego docenienia.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Via Lactea: A Woman of a Certain Age Walks the Camino

Zawartość książki:

Podążając śladami tysięcy pielgrzymów, pokutników i poszukiwaczy na przestrzeni wieków, w 2012 roku Ellen Waterston przeszła świętą ziemię hiszpańskiego Camino de Santiago w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania "co dalej?". ", do czego skłoniła ją rezygnacja po 11 latach pracy na stanowisku założycielki/dyrektorki organizacji non-profit zajmującej się sztuką literacką.

Lista życiowych pytań, które Waterston była pewna, że rozwiąże, została szybko zastąpiona przez to, co Camino miało na myśli. Po powrocie do Oregonu, sortując pamiątki z podróży, uderzyła ją mapa dziesięciu szlaków Camino, które zbiegają się w Santiago. Z mapy wyłonił się obraz skaczącej kobiety i tak narodziła się Camino Woman.

Ta fikcyjna postać jest ucieleśnieniem wszystkich świętych kobiet marginalizowanych przez patriarchalne religie i zrodziła inne postacie, w tym fikcyjną peregrinę w pewnym wieku, stylizowany i profanowany kościół katolicki w Ojcu Tomasie, wszechwiedzący trzecioosobowy głos, rolę hospitalero jako strażnika mądrości i karykatury innych napotkanych po drodze.

Tytuł książki wywodzi się z faktu, że Camino jest często określane jako Via Lactea, co jest odniesieniem do faktu, że Droga Mleczna jest zawsze nad głową podczas wędrówki Camino. Via Lactea to powieść wierszem, z fabułą, która się przez nią przewija.

Obejmuje wiele stylów i form poezji, w tym wiersze wolne, nowe formy i tradycyjne - takie jak haibun, opisywane jako zwięzła proza zwykle kończąca się haiku. Haibun jest często kojarzony z pismami podróżniczymi. Inna forma, tanka, jest czasami określana jako "krótka piosenka".

Zarówno jej metrum, jak i kształt na stronie naśladowały robotyczne działanie, dzień po dniu, chodzenie, jedzenie, spanie, chodzenie jeszcze trochę, a także izolację, którą Waterston czasami odczuwał na szlaku. Inna forma, ghazal, zbudowana jest z kupletów i powtórzeń. Dla Waterstona jego forma odzwierciedlała ciągły deszcz, dzień po dniu, podczas Camino.