Vera Lex Historiae? Konstrukcje prawdy w średniowiecznej narracji historycznej

Oryginalny tytuł:

Vera Lex Historiae?: Constructions of Truth in Medieval Historical Narrative

Zawartość książki:

Pisząc około 731 roku n.e., Beda wyznaje we wstępie do swojej Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum, że napisze swój opis przeszłości Anglików, kierując się jedynie vera lex historiae. Czy to w sposób jawny, czy (najczęściej) ukryty, historycy opowiadają o przeszłości zgodnie z koncepcją tego, co stanowi prawdę historyczną, która wyłania się z użycia strategii narracyjnych, pewnych formuł lub form tekstowych, w ustanawianiu własnego autorytetu ideologicznego lub autorytetu swoich informatorów, w wierności tradycji kulturowej, narracyjnej lub poetyckiej.

Jeśli rozszerzymy zakres tego, co rozumiemy przez historię (zwłaszcza w środowisku przednowoczesnym), aby objąć nie tylko pisma historyków legitymizowane przez ich przynależność do łacińskiej matrycy schrystianizowanego klasycznego pisarstwa historycznego, ale także zbiorowe narracje, praktyki, rytuały, poezję ustną, liturgię, reprezentacje artystyczne i akty tożsamości - wszystkie odtwarzające przeszłość jako lub jako reprezentację teraźniejszości, znajdziemy mnóstwo sposobów konstruowania prawdy historycznej, autorytetu narracyjnego i wiarygodności. Vera Lex Historiae? będzie składać się z wystąpień, które ujawnią różnorodność strategii wydarzeniowych, za pomocą których prawda historyczna była konstruowana w późnej starożytności i wcześniejszym średniowieczu, oraz szereg procedur, dzięki którym takie narracje były najpierw uznawane za historyczne, a następnie za "prawdziwe" historie.

Jest to nie tylko kwestia strategii narracyjnych, ale także habitusu, sposobów życia i działania w świecie, które zasilają i powracają do upamiętniania i odtwarzania przeszłości przez społeczności i jednostki. Czyniąc to, mamy nadzieję odzyskać coś z wielości sposobów zachowania i odtwarzania przeszłości dostępnych w późnej starożytności i wcześniejszym średniowieczu, które pomijamy z powodu z góry przyjętych wyobrażeń o tym, co stanowi pisanie historii.