Vagabond Sun: Selected Poems
W okresie powojennym, kiedy większość poetów na Litwie pisała o polityce lub skupiała się na liryce pastoralnej, Judita Vaičiūnaite (1937-2001), nie ignorując ani polityki, ani więzi z naturą, stała się poetką miasta. Zamiast peanów na cześć lasu i farmy, znajdujemy kwiaty wyrastające z pęknięć na chodnikach, drzewa zrzucające płatki na hałdy śmieci i podupadłe budynki porośnięte bogatą bujnością chwastów.
Zamiast związanego z tradycją wiejskiego życia, spotykamy kosmopolityczną kobietę odkrywającą siebie w kawiarniach, ciasnych radzieckich mieszkaniach i labiryntowych ulicach. Ten tematyczny niepokój wiąże się z jej stylem ostrych i nagłych kontrastów i zestawień. Czuły liryzm przecina się z przemocą i przeczuciem.
Przypadkowość, nagła zmiana i niebezpieczeństwo stanowią część jej poetyckiego doświadczenia tak samo jak piękna fasada, kościelne dzwony i brukowane ulice. Miasto Vaičiūnaite jest również miejscem jej eksploracji tożsamości współczesnej kobiety: samotnej, wykształconej, pracującej, wolnej.
Są tu wiersze o miłości i wiersze o walce z ograniczeniami patriarchalnego świata, o konfliktach między wolnością i władzą poszukiwania własnej ścieżki kariery a obowiązkami macierzyństwa. Niemniej jednak Vaičiūnaite nie oderwała się od przeszłości swojego kraju, pisząc liryczne wiersze z perspektywy postaci historycznych i mitologicznych.
Warto zauważyć, że jej postacie to często kobiety. W rezultacie głosy litewskiej historii i mitu nigdy nie były bogatsze.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)