Uzależnienie i pobożność we wczesnonowożytnej Anglii

Oryginalny tytuł:

Addiction and Devotion in Early Modern England

Zawartość książki:

Rebecca Lemon oświetla wcześniej zakopaną koncepcję uzależnienia, jako formy oddania jednocześnie godnej pochwały, trudnej i niezwykłej, która została ukryta przez uporczywe współczesne powiązanie uzależnienia z patologią.

Analizując szesnastowieczne inwokacje, autorka ujawnia, w jaki sposób współcześni mogli uważać się za uzależnionych od nauki, przyjaźni, miłości lub Boga. Odkrywa jednak również ich rozumienie uzależnienia jako formy przymusu, która współgra z nowoczesnymi definicjami naukowymi.

W szczególności, wczesnonowożytne traktaty medyczne, orzeczenia prawne i polemiki religijne podkreślały niebezpieczeństwa uzależnienia od alkoholu w kategoriach choroby, przymusu i zniewolenia. Jednak związek między tymi dwoma rozumieniami uzależnienia nie był po prostu opozycyjny, ponieważ to, co łączy te dyskursy, to wspólny nacisk na uzależnienie jako obalenie woli. Etymologicznie „uzależnienie” jest słowną umową lub przyrzeczeniem i nawet gdy szesnastowieczna publiczność aktywnie przyjmowała uzależnienie od Boga i miłości, pisarze ostrzegali przed zaangażowaniem w niewłaściwe formy uzależnienia, a termin ten coraz bardziej kojarzył się z chorobą i tyranią.

Analizując teksty kanoniczne, w tym Doktora Faustusa, Dwunastą Noc, Henryka IV i Otella, wraz z pismami teologicznymi, medycznymi, wyobrażeniowymi i prawnymi, Lemon śledzi różnorodność wczesnonowożytnych uzależnień. Chociaż współczesne pojęcia uzależnienia wydają się w niewielkim stopniu przypominać jego pierwotne znaczenia, Lemon argumentuje, że rozumienie uzależnienia we wczesnym okresie nowożytnym jest istotne dla naszych współczesnych koncepcji i debat na temat tego zjawiska.