Utracony raj: Od buntu na Bounty po współczesne dziedzictwo seksualnego chaosu, mroczne sekrety wyspy Pitcairn ujawnione

Opinie czytelników

Książka „Lost Paradise” autorstwa Kathy Marks przedstawia wstrząsający opis systemowego wykorzystywania seksualnego na wyspie Pitcairn, szczegółowo opisując ostatnie procesy jej mieszkańców, którzy są potomkami buntowników z Bounty. Książka bada niepokojące struktury społeczne, które pozwoliły na utrzymywanie się takich nadużyć, oferując krytyczne spojrzenie na kulturowe zaprzeczenie w społeczności. Chociaż książka rzuca światło na przerażające wydarzenia i dysfunkcje społeczne, czytelnicy mają mieszane uczucia co do jej organizacji i głębi.

⬤ Dobrze napisana i szczegółowa relacja z procesów o wykorzystywanie seksualne na wyspie Pitcairn
⬤ skutecznie ujawnia mroczne aspekty ludzkiego zachowania i społecznego zaprzeczenia
⬤ wnikliwa i prowokująca do myślenia
⬤ wciągająca narracja dziennikarska
⬤ dostarcza cennego kontekstu historycznego i informacji na temat dysfunkcji społeczności.

⬤ Mylący tytuł, skupiający się bardziej na ostatnich procesach sądowych niż na pełnej historii wyspy
⬤ słaba organizacja, sprawiająca wrażenie zbioru artykułów, a nie spójnej narracji
⬤ niektórzy czytelnicy mieli wrażenie, że autorka wyraża nieuzasadnioną defensywność w stosunku do swoich doświadczeń na wyspie
⬤ może być zbyt skoncentrowana na postępowaniu sądowym dla tych, którzy chcą bardziej historycznej lub kulturowej analizy.

(na podstawie 71 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lost Paradise: From Mutiny on the Bounty to a Modern-Day Legacy of Sexual Mayhem, the Dark Secrets of Pitcairn Island Revealed

Zawartość książki:

Wyspa Pitcairn - odległa i dzika na południowym Pacyfiku, miejsce wysokich klifów i gwałtownych fal - jest domem dla potomków Fletchera Christiana i załogi Bunt na Bounty, którzy uciekli tam z grupą tahitańskich dziewcząt po obaleniu ich kapitana, Williama Bligha, i przejęciu jego statku w 1789 roku.

Owiana mitem wyspa była idealizowana przez osoby z zewnątrz, które uważały ją za tropikalne Shangri-La. Ale jak świat miał odkryć dwa wieki po buncie, było to również miejsce złowieszczych tajemnic. W tej porywającej relacji Kathy Marks opowiada niepokojącą sagę i zadaje głębokie pytania o ludzkie zachowanie.

W 2000 roku policja przybyła na brytyjskie terytorium - bryłę wulkanicznej skały setki mil od najbliższego zamieszkałego lądu - w celu zbadania zarzutu gwałtu na piętnastoletniej dziewczynie. Okazało się, że rozmawiali z dziesiątkami kobiet i odkryli ślady molestowania dzieci sięgające co najmniej trzech pokoleń wstecz.

Wydawało się, że prawie żaden mężczyzna z Pitcairn nie był skażony zarzutami, a ledwie jedna dziewczynka dorastająca na wyspie, zamieszkanej przez zaledwie czterdzieści siedem osób, uniknęła kary. Jednak większość mieszkańców wyspy, w tym matki ofiar, udawała ignorancję lub twierdziła, że to kultura południowego Pacyfiku - styl życia Pitcairn.

Wynikające z tego procesy rozerwałyby na strzępy zwartą, wzajemnie powiązaną społeczność, ponieważ każda rodzina zawierała przestępcę lub ofiarę - często jedno i drugie. Przyszłość wyspy, zależna od jej mieszkańców i ich sprawności na łodziach, wydawała się zagrożona. Mieszkańcy wyspy byli niechętni brytyjskim władzom, które uważali za kolonialistów, a także nowo przybyłym dziennikarzom, którzy zadawali kłopotliwe pytania i których codzienne wiadomości były uważnie analizowane w Internecie.

Sprawa sądowa przyciągnęła uwagę całego świata. A gdy kolejni mężczyźni przechodzili przez prowizoryczną salę sądową Pitcairn, pojawiły się niepokojące pytania. W jaki sposób nadużycia pozostawały tak długo w ukryciu? Czy było to nieuniknione w takim miejscu? Czy Pitcairn był prawdziwym Władcą Much?

Jako jedna z zaledwie sześciu dziennikarek relacjonujących proces, Marks mieszkała na Pitcairn przez sześć tygodni, a jej sąsiadami byli oskarżeni mężczyźni. Barwnie przedstawia atrakcje i codzienne trudności życia na odległej tropikalnej wyspie. Co więcej, poza sądem codziennie spotykała się z mieszkańcami wyspy, z których nie wszyscy byli cywilami, i obserwowała z pierwszej ręki, jak działa ta mała, klaustrofobiczna społeczność: plotki, kłótnie, klaustrofobiczna intymność - i dynamika władzy, która pozwoliła na rozkwit nadużyć.

Marks śledziła tę prawną i ludzką sagę aż do jej niedawnego zakończenia. Odkrywa społeczeństwo, które zbłądziło na manowce, pozostawiając zniszczone życia i złamane kody: raj naprawdę utracony.