The Urbanism of Exception: The Dynamics of Global City Building in the Twenty-First Century
Książka ta podważa konwencjonalne (inspirowane modernizmem) rozumienie urbanizacji jako uniwersalnego procesu związanego z idealnym, typowym modelem nowoczesnej metropolii, wywodzącym się z wielkiego zachodniego doświadczenia budowania miast.
Na początku XXI wieku znana nam idea „miasta” - lub „urbanizmu” - doświadczyła tak głębokich mutacji zarówno w strukturze, jak i formie, że zwyczajowe kategorie epistemologiczne i dominujące ramy pojęciowe, które dominują w konwencjonalnej teorii urbanistycznej, nie są już w stanie wyjaśnić ewoluujących wzorców tworzenia miast. Globalna urbanistyka w coraz większym stopniu przybiera kształt rozległych, rozproszonych miast-regionów, w których urbanizujące się krajobrazy są coraz bardziej podzielone na nieciągłe zespoły zamkniętych enklaw charakteryzujących się globalną łącznością i skoncentrowanym bogactwem z jednej strony oraz strefami zaniedbania i zubożenia z drugiej.
Te wyłaniające się wzorce tego, co można nazwać urbanizmem enklawowym, szły w parze z nowymi sposobami zarządzania miastami, w których krystalizacja sprywatyzowanych systemów regulacyjnych skutecznie chroniła bogate enklawy przed publicznym nadzorem i ingerencją.
