Green Wedge Urbanism: History, Theory and Contemporary Practice
W miarę jak miasta na całym świecie zmagają się z szybko rosnącą presją na grunty, jednocześnie starając się promować bardziej zrównoważone, połączone społeczności, tworzenie terenów zielonych na obszarach miejskich zyskuje większą uwagę niż kiedykolwiek wcześniej.
Jednocześnie wartość „zielonego pasa” jako najbardziej znanego modelu planowania terenów zielonych jest powszechnie kwestionowana i proponuje się szereg alternatywnych modeli. Niniejsza książka bada jeden z tych alternatywnych modeli - „zielony klin”, pokazując, w jaki sposób oferuje on udany model integracji rozwoju urbanistycznego i przyrody w istniejących i nowych miastach na całym świecie.
Zielone kliny, traktowane tutaj jako kanały zielonej przestrzeni biegnące z terenów wiejskich do centrum miasta, nie tylko powracają do planowania urbanistycznego, ale mają głębszą historię w XX wieku, niż wielu się spodziewa - historię, która zapewnia cenny wgląd i lekcje w zakresie wykorzystania sieci zielonych przestrzeni w projektowaniu miast i planowaniu regionalnym.
Książka ta, będąca po części historią, a po części współczesnym argumentem, najpierw analizuje pojawienie się i globalne rozpowszechnienie zielonego klina w planowaniu miast pod koniec XIX i na początku XX wieku, umieszczając go w szerszym historycznym kontekście debat i pomysłów na planowanie urbanistyczne z naturą, zanim przejdzie do zbadania jego wykorzystania we współczesnej praktyce miejskiej. Analizując ich związek z zieloną infrastrukturą, ekologią krajobrazu i urbanistyką krajobrazu oraz ich potencjał dla zrównoważonych miast, podkreśla on ciągłe znaczenie historycznej idei w erze gwałtownych zmian klimatycznych.