Landscape Urbanism and Green Infrastructure
Niniejszy tom analizuje zastosowanie teorii urbanistyki krajobrazu we współczesnej praktyce architektury krajobrazu, łącząc ekologię i architekturę w środowisku zabudowanym. Wykorzystując partycypacyjne planowanie zielonej infrastruktury i zastosowanie rozwiązań opartych na naturze w celu sprostania wyzwaniom miejskim, urbanistyka krajobrazu dąży do przywrócenia krytycznych połączeń między systemami naturalnymi i miejskimi.
W świetle bieżących zmian w architekturze krajobrazu, celem jest zmiana paradygmatu w kierunku krajobrazu, który przywraca i rehabilituje ekosystemy miejskie. Dziewięć artykułów analizuje szeroki zakres udanych przypadków projektowania miast nadających się do życia i odpornych w różnych kontekstach geograficznych, od Stanów Zjednoczonych Ameryki po Australię i Japonię, a także kilka europejskich miast we Włoszech, Portugalii, Estonii i Grecji. Podczas gdy niektóre rozdziały próbują konceptualizować wzajemne powiązania między miastami a naturą, inne wyraźnie koncentrują się na empirii.
Wysiłki takie jak wykorzystanie ozdobnych roślin helofitowych w stawach bioretencyjnych w celu zmniejszenia i oczyszczenia spływu wód opadowych, odbudowa źle skonstruowanej miejskiej drogi wodnej lub partycypacyjne podejścia do optymalizacji lokalizacji zielonej infrastruktury wód opadowych oraz badanie kwestii sprawiedliwości środowiskowej w zakresie równej dostępności i dostępu do otwartych przestrzeni publicznych sprawiają, że innowacje te są wyraźne. W ten sposób niniejszy tom przyczynia się do realizacji celu zrównoważonych miast Organizacji Narodów Zjednoczonych.
