Upublicznianie przestrzeni we wczesnonowożytnej Europie: Wydajność, geografia, prywatność

Oryginalny tytuł:

Making Space Public in Early Modern Europe: Performance, Geography, Privacy

Zawartość książki:

Rozszerzając dyskusję rozpoczętą w Making Publics in Early Modern Europe (2009), niniejsza książka bada, w jaki sposób przestrzenna dynamika tworzenia publiczności zmieniła kształt wczesnonowożytnego społeczeństwa. Publiki, o których mowa w tym tomie, to dobrowolne grupy różnorodnych jednostek, które mogły się łączyć poprzez performatywne przyjmowanie wspólnych form i praktyk kulturowych.

Autorzy argumentują, że takie formy stowarzyszeń były społecznymi wytworami przestrzeni, a także zbiorowych tożsamości. Rozdziały analizują szereg działań kulturalnych, takich jak przedstawienia teatralne; podróże i migracje; praktyki perswazji; ucieleśnione doświadczenia przestrzeni życiowej; oraz kluczowe znaczenie mediów i rzeczy materialnych w tworzeniu publiczności i wytwarzaniu przestrzeni. Oceniają oni wielość publiczności, które tworzyły i zajmowały wielość przestrzeni społecznych, w których można było tworzyć, odkrywać, potwierdzać i realizować zbiorową tożsamość i głos.

Producenci i konsumenci kultury podważyli w ten sposób dominujące wyobrażenia o tym, kto może wejść na arenę publiczną, znacznie rozszerzając zarówno rzeczywiste, jak i wyimaginowane przestrzenie życia publicznego, aby objąć nimi dotychczas wykluczone grupy osób prywatnych. Konsekwencje tej historycznej rekonfiguracji przestrzeni publicznej pozostają istotne, zwłaszcza dla współczesnych wysiłków na rzecz znaczącego uwzględnienia poglądów zwykłych ludzi w życiu publicznym.