Uproszczone życie: Doświadczenie samotności i ciszy współczesnego pustelnika

Opinie czytelników

Książka jest refleksją na temat pustelniczego stylu życia, którego doświadczyła Verena Schiller, była anglikańska zakonnica, szukająca samotności i prostoty na walijskim wybrzeżu. Łączy osobiste refleksje, lokalną historię i duchowe spostrzeżenia, przyciągając czytelników szukających spokoju i inspiracji, ale także pozostawiając niektórych rozczarowanych skupieniem się na duchowości nad osobistą narracją.

⬤ Inspirująca narracja, która zachęca do prostszego stylu życia i medytacji.
⬤ Piękny styl pisania i wciągająca fabuła.
⬤ Oferuje wgląd w pustelnicze życie i doświadczenia autora z samotnością i naturą.
⬤ Wciągające refleksje na temat lokalnej historii i duchowości.
⬤ Polecana dla tych, którzy szukają spokoju i wytchnienia od zabieganego życia.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka nadmiernie skupia się na duchowości i jest zbyt religijna.
⬤ Zawiera więcej treści historycznych niż osobistych narracji, co może nie spełniać oczekiwań niektórych czytelników.
⬤ Niektóre recenzje opisują książkę jako bezosobową i pozbawioną emocjonalnej głębi.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Simplified Life: A Contemporary Hermit's Experience of Solitude and Silence

Zawartość książki:

Dziś, gdy coraz więcej ludzi próbuje nadać sens swojemu życiu w obliczu nieoczekiwanych lub nieprzewidzianych zmian, ten bezpośredni i przekonujący pamiętnik kogoś, kto dobrowolnie przyjął życie w radykalnej prostocie i samotności, jest prawdziwym przesłaniem dla naszych czasów. Co sprawia, że młoda, wykształcona w Cambridge kobieta najpierw wstępuje do zakonu, a następnie, gdyby to nie było wystarczająco wymagające, szuka powołania pustelniczego, dosłownie na skraju świata, mając tylko prostą chatkę jako ochronę przed atlantyckimi wiatrami i burzami? Tutaj autorka opowiada swoją historię.

Przez ponad czterdzieści lat s. Verena prowadziła samotne życie na krańcu półwyspu Lleyn, spoglądając przez morze na Bardsey, walijską wyspę świętych, i dopiero niedawno - wraz z wiekiem - przeniosła się bliżej ludzkich siedzib w parafii, w której księdzem był R.S. Thomas.

Dla niej to wąskie, ciasne miejsce stało się zwierciadłem całego stworzenia, a materialne ubóstwo jej życia stało się środkiem do „nieposiadania niczego, ale posiadania wszystkiego” według słów św. Przez dziesięciolecia niezliczone rzesze ludzi docierały do jej drzwi, szukając duchowych porad i wskazówek dla własnego zabieganego życia, a jej relacja przemawia bezpośrednio do tych, którzy mogą stanąć w obliczu wymuszonej prostoty, prowadząc ich do czegoś głęboko pozytywnego i dającego życie.