Upiększanie ciała: Kulturowa historia chirurgii estetycznej

Opinie czytelników

Książka „Making The Body Beautiful” autorstwa Sandera Gilmana jest chwalona za szczegółową eksplorację kulturowej historii chirurgii estetycznej, społecznej akceptacji zmian chirurgicznych oraz wpływu czynników społecznych na popyt na takie procedury. Niektórzy krytycy uważają jednak, że traci on koncentrację i staje się powtarzalny, zagłębiając się w obszary, które uważają za niezwiązane z głównym tematem.

⬤ Szczegółowe i nienaganne badania.
⬤ Łatwy do czytania i wciągający styl pisania.
⬤ Cenne spostrzeżenia na temat relacji między społeczeństwem a interwencją chirurgiczną.
⬤ Jest uznawana za niezbędne źródło informacji dla naukowców i chirurgów.
⬤ Pomocna przy pisaniu pracy doktorskiej.

⬤ Autor traci koncentrację i staje się powtarzalny w swojej tezie.
⬤ Fragmenty książki zagłębiają się w niepowiązane tematy, takie jak społeczna historia żydowskiego nosa.
⬤ Krytyka opierania się na „martwych badaniach” zamiast na współczesnych głosach.
⬤ Słaba jakość grafiki z powodu problemów z drukiem.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Making the Body Beautiful: A Cultural History of Aesthetic Surgery

Zawartość książki:

Rekonstrukcje nosa są powszechne w Indiach od wieków. Korea Południowa, Brazylia i Izrael stały się międzynarodowymi centrami zabiegów, od restrukturyzacji powiek po lifting pośladków i plastykę brzucha. Argentyna ma najwyższy wskaźnik implantów silikonowych na świecie. Na całym świecie chirurgia estetyczna stała się elementem kultury i medycyny. Sander Gilman stara się wyjaśnić, dlaczego tak się stało, przedstawiając pierwszą systematyczną światową historię i kulturową teorię chirurgii estetycznej. Poruszając tematy tak różnorodne, jak "operacja nosa" jako prezent na szesnaste urodziny i usunięcie męskich piersi w VII-wiecznej Aleksandrii, Gilman argumentuje, że chirurgia estetyczna ma tak uniwersalny urok, ponieważ pomaga ludziom "przejść", być postrzeganym jako członek grupy, z którą chcą lub muszą się identyfikować.

Gilman zaczyna od odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące historii chirurgii estetycznej. Jakie zabiegi chirurgiczne były wykonywane? Które z nich są uważane za estetyczne i dlaczego? Kim są pacjenci? Jakie jest miejsce chirurgii estetycznej we współczesnej kulturze? Następnie zwraca uwagę na niezliczone ludzkie lęki: nos. Gilman omawia, w jaki sposób ludzie zmieniali kształt swoich nosów, aby naprawić zniszczenia spowodowane wojną i chorobami (głównie kiłą), aby dopasować się do dominujących wyobrażeń o pięknie i uniknąć skojarzeń z negatywnymi wizerunkami "Żyda", "Irlandczyka", "Orientalisty" lub "Czarnego". Bada, w jaki sposób wykorzystaliśmy chirurgię estetyczną na prawie każdej możliwej części ciała, aby spróbować uchodzić za młodszych, silniejszych, szczuplejszych i bardziej erotycznych. Gilman bada również niektóre skrajności chirurgii jako osobistej transformacji, omawiając operacje transpłciowe, obrzezanie dorosłych i przywracanie napletka, ulepszanie blizn pojedynkowych, a nawet artystkę performance, która zmieniła się, by przypominać Monę Lisę.

Książka czerpie z niezwykłego zakresu źródeł. Gilman równie swobodnie dyskutuje o Nietzschem, Yeatsie i Darwinie, co o makabrycznych szczegółach medycznych, Michaelu Jacksonie i decyzji Barbry Streisand o zachowaniu własnego nosa. Książka zawiera dziesiątki fascynujących zdjęć ludzi przed, w trakcie i po operacji. Jest to głębokie, prowokujące i wciągające studium tego, jak ludzie starali się zmienić swoje życie, przekształcając swoje ciała.