Oryginalny tytuł:
A Stubborn Fury: How Writing Works in Elitist Britain
Zawartość książki:
Dwie piąte czołowych Brytyjczyków kształciło się prywatnie: to pięć razy więcej niż w całej populacji, a prawie jedna czwarta ukończyła Oxford lub Cambridge.
Osiem prywatnych szkół wysyła więcej uczniów na Oxbridge niż pozostałe 2894 szkoły państwowe razem wzięte, co czyni współczesną Wielką Brytanię jednym z najbardziej nierównych miejsc w Europie. W A Stubborn Fury Gary Hall oferuje mocne i prowokujące spojrzenie na konsekwencje tej nierówności, w szczególności dla kultury angielskiej.
Skupiając się na powieści literackiej i pamiętniku, bada, w sposób równie wnikliwy, co lekceważący, dlaczego tak wiele pisarstwa w Anglii jest bezkrytycznie realistyczne, humanistyczne i antyintelektualne. Hall robi to poprzez zabawne przepisanie dwóch z najbardziej uznanych wkładów w te gatunki medialne ostatnich czasów. Jednym z nich jest czołowy angielski awangardowy powieściopisarz Tom McCarthy i znaczenie, jakie przywiązuje do europejskiego modernizmu i teorii antyhumanistycznej.
Drugi to słynni francuscy pamiętnikarze Didier Eribon i Douard Louis oraz ich próba ponownego odkrycia antyhumanistycznej tradycji filozoficznej poprzez stworzenie teorii, która mówi o klasie i intersekcjonalności, a jednocześnie generuje emocje na miarę koncertu Kendricka Lamara. Eksperymentalnie piracąc McCarthy'ego, Eribona i Louisa, A Stubborn Fury odpowiada na najpilniejsze z pytań: co można zrobić z uzależnieniem angielskiej kultury literackiej od światopoglądu uprzywilejowanych, białych mężczyzn z klasy średniej, z wyłączeniem bardziej radykalnie pomysłowego pisarstwa, w tym autorów z klasy robotniczej, BAME i LGBTQIAP +?
