Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
...Unto Heaven Will I Ascend: Jacob Epstein's Inspired Years 1930-1959
Jako Amerykanin mieszkający w Anglii, świadomy Żyd, który wykorzystywał chrześcijańskie symbole, zręczny modelarz, który wprowadził bezpośrednie rzeźbienie do Anglii i modernista, który ostatecznie nie lubił abstrakcji dla niej samej, Epstein nie pasował do artystycznych kategorii swoich czasów. Oprócz wciąż powszechnie podziwianych naturalistycznych portretów z brązu, twórczość Epsteina pozostaje słabo poznana, a jego reputacja jest zdominowana przez jego słynne Rock Drill sprzed I wojny światowej.
Jak pokazuje ta książka, Epstein pozostał artystą awangardowym przez całe życie, nawet jeśli ignorował modernistyczne dogmaty, a także pruderię człowieka z ulicy. Tekst Gilboa ukazuje człowieka w całym jego geniuszu, interpretując wiele dzieł w świetle osobistych okoliczności Epsteina. W atmosferze spolaryzowanych postaw wobec sztuki i uprzejmego antysemityzmu pod koniec lat dwudziestych, który później stawał się coraz mniej uprzejmy, Żyd Epstein celowo odciął się od londyńskiego świata sztuki.
Na postawę społeczeństwa wobec niego odpowiedział serią odważnych projektów - monumentalną Genesis (1930) i Primeval Gods (1931-32); mniejszymi rzeźbami Chimera i Elemental (1932); Behold the Man (1934-35); Consummatum Est (1938-39); Adam (1938) i Jacob and the Angel (1940); brązowym Lucyferem (1944-45) i ponownie rzeźbą, Lazarus (1947). Nie można zignorować symbolicznych nazw tych rzeźb.
Dyskusja w tej książce ujawni, że w każdym przypadku nazwa ma określony związek z tematem i istotą rzeźby, a także z osobistymi obawami rzeźbiarza. Prawie wszystkie z tych rzeźb, które Epstein wyprodukował od lat trzydziestych XX wieku, wzbudziły publiczne oburzenie, powodując, że jeden z krytyków stwierdził, że "nowa rzeźba pana Epsteina - dobra, zła lub obojętna - może nadal kraść nagłówki gazet, gdy przestępcza napaść, prywatna lub polityczna, jest poza sezonem".
Dopiero w latach pięćdziesiątych, po traumie i emocjonalnym szoku II wojny światowej, nowe wymagania dotyczące wyrażania idei i emocji, a nie zwykłych form, którymi można się bawić, odnowiły popyt na "Epsteina" i jego rodzaj rzeźby "treściowej", głównie w zamówieniach publicznych. Epstein, wówczas po siedemdziesiątce, został zalany pracą, a jego rzeźba - która wykorzystywała chrześcijańskie obrazy do przekazywania uniwersalnych idei pocieszenia i nadziei zmęczonej wojną Anglii - stała się na nowo istotna, zyskując mu status wielkiego starego mistrza angielskiej rzeźby.