Dzieci i dzieciństwo zajmowały ważne miejsce w radzieckiej wyobraźni zbiorowej. Obrazy dzieci działały jak cement społeczny, mobilizując ludzi do budowania nowego społeczeństwa, motywując do poświęceń i wyrzeczeń oraz przekazując główne utopijne obietnice.
Wizerunki dzieci narodu Związku Radzieckiego symbolizowały spójność imperium. Sowieckie formuły obrazowe czerpały z repertuaru kulturowego europejskiej historii sztuki i ikonografii chrześcijańskiej. Jednak granice tego, co można było zobaczyć i pokazać, nieustannie się przesuwały.
Formuły obrazowe mogły zostać poddane ironicznej analizie i stracić swój patos. Przedstawienia, formuły i metafory radzieckiego dzieciństwa obejmowały szerokie spektrum - od utopii po escape room, od dziecięcego bohatera po infantylnego człowieka, od obietnicy zbiorowego dobrobytu po obietnicę prywatnego szczęścia.
W szczególności odwilż przyniosła renesans naturalnego, romantycznego, a nawet boskiego dziecka. Nostalgiczne praktyki pamięci o sowieckim dzieciństwie, ale także jego polityczne wykorzystanie, świadczą o trwałym wpływie tej symbolicznej polityki, która ucieleśniała silne idee normatywne.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)