Unschooling Critical Pedagogy, Unfixing Schools
Chociaż konserwatyści i krytycy mogą wyznawać różne wartości i założenia społeczne jako uzasadnienie reformowania szkół, obaj starają się „naprawiać” szkoły.
Unschooling Critical Pedagogy, Unfixing Schools argumentuje, że w tym dążeniu do naprawy, obaj albo zaprzeczają, albo błędnie odczytują materialny wymiar edukacji szkolnej, tym samym niepotrzebnie ograniczając możliwości ludzkiego rozkwitu w środowiskach edukacyjnych. Aby naprawić szkoły, czyniąc je dynamicznymi i krytycznymi miejscami zaangażowania, edukatorzy muszą zrewidować i ożywić swoje krytyczne korzenie za pośrednictwem Marksa, aby przezwyciężyć edukacyjną nekrofilię, która po prostu przytłoczyła szkoły poprzez warunki materialne zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz.
Pedagogika krytyczna jest niewystarczająca dla takiego projektu, a niektóre jej iteracje stają się błędami w działaniu. Przechodząc od Marksa przez Althussera do Illicha, Unschooling Critical Pedagogy, Unfixing Schools kończy się rekomendacją dla unschoolingu w szkołach, który wymaga wyciągnięcia uczniów ze szkół tak bardzo, jak to możliwe.
