Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Unhoused: Adorno and the Problem of Dwelling
Unhoused: Adorno and the Problem of Dwelling to pierwsze książkowe studium Theodora Adorno jako filozofa mieszkalnictwa. Traktując własne doświadczenie wygnania jako emblematyczne dla późnonowoczesnego życia, Adorno zauważył, że dwudziestowieczne mieszkanie zostało „uniemożliwione” przez natywizm, zdziesiątkowanie przez wojnę, a w okresie powojennym przez coraz dokładniejszą asymilację mieszkań z własnością prywatną.
Stanowisko Adorna w kwestii znaczenia i perspektyw odpowiedniego mieszkania - koncepcji, o której nigdy nie pisał systematycznie, ale mimo to często do niej powracał - nie było takie, że jakiś niezniszczalny stan domu lub mieszkania powinien zostać przywrócony. Adorno uważał raczej, że jedynym odpowiedzialnym podejściem do mieszkalnictwa jest kultywowanie etyki wysiedlenia, uczenie się „jak nie być u siebie w domu”.
Unhoused śledzi cztery figury niespokojnego mieszkania w tekstach Adorna - bezdomność, ziemie niczyje, teatr natury i ironiczną relację własności - i odczytuje je jako aktualne interwencje i wyzwania dla dzisiejszej architektury, mieszkalnictwa i poczucia przynależności. Uwikłani w ramy prawne i finansowe, które kierują się zupełnie inną logiką, figuracje te pytają, co to znaczy organizować, projektować, budować i mieszkać w sposób, który ożywia niewykluczające relacje z nami samymi, innymi, przedmiotami i miejscem.