Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Uncommon Sense: Jeremy Bentham, Queer Aesthetics, and the Politics of Taste
Słynny jako autor dwóch koncepcji, które od tego czasu są faworyzowane przez władze rządowe szukające licencji na bezwzględność - utylitarystycznej koncepcji uprzywilejowania największego szczęścia dla jak największej liczby ludzi i panoptykonu - Jeremy Bentham nie jest powszechnie kojarzony z emancypacją polityczną. Ale być może powinien.
W swoich prywatnych rękopisach Bentham zadręczał się niesprawiedliwością praw zakazujących niezgodności seksualnej, kwestionując politykę państwa, która skazałaby kogoś na śmierć jedynie za czerpanie niecodziennej przyjemności. Zidentyfikował źródła nienawiści do seksualnych nonkonformistów w filozofii, prawie, religii i literaturze, argumentując, że jego cel "największego szczęścia" będzie niemożliwy, dopóki władze będą dyktować, czyje przyjemności mogą być tolerowane, a które muszą być zabronione. Ostatecznie Bentham doszedł do przekonania, że władze pracowały nad maksymalizacją cierpienia kobiet, osób skolonizowanych i zniewolonych oraz nonkonformistów seksualnych, aby zdemoralizować pozbawionych praw ludzi i zapobiec wszelkim wyzwaniom dla władzy.
W Uncommon Sense Carrie Shanafelt odczytuje dokumenty Benthama dotyczące nonkonformizmu seksualnego jako argument na rzecz tolerancji różnic estetycznych jako podstawy egalitarnej wolności, rzucając nowe światło na XVIII-wieczną estetykę i politykę. W przeciwieństwie do powszechnego wizerunku Benthama jako dehumanizującego kalkulatora lub ekscentrycznego projektora, to nowatorskie studium pokazuje Benthama w jego najbardziej intymnym wydaniu, oburzonego niesprawiedliwością i zdesperowanego, by położyć kres sankcjonowanej, dyskryminującej przemocy.
