Unalone

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji, która głęboko angażuje się w Torę, oferując głęboki wgląd w tematy miłości, poświęcenia i ludzkiego doświadczenia. Czytelnicy uważają ją za piękną, nawiedzającą i prowokującą do myślenia, chwaląc głębię i emocje w pisarstwie Jessiki Jacobs.

⬤ Oszałamiająca i piękna poezja
⬤ głębokie zaangażowanie w święte teksty
⬤ przystępne spostrzeżenia na temat miłości i poświęcenia
⬤ elokwentny i sugestywny język
⬤ zdolny do otwarcia serca i umysłu czytelnika.

Niektórzy mogą uznać cenę książki za wygórowaną.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Zawartość książki:

„Zrób ogrodzenie, powiedzieli rabini, wokół Tory”, brzmi pierwszy wers wiersza Jessiki Jacobs. Pod koniec tego początkowego wiersza Jacobs definiuje jednak swoje zaangażowanie w teksty religijne jako akt poświęcenia się pełnemu życiu w złożoności świata: „Tutaj, kochanie, jest owoc ze słońcem wciąż w środku.

Pozwól mi // zetrzeć sok z twojego podbródka. Uhonorujmy to, co kochamy / przyjmując to”. „Zbudowana wokół dwunastu parshiyot (porcji) Księgi Rodzaju, trajektoria unalone paralelizuje zanurzenie w żydowskich naukach ze współczesnym światem.

Niezależnie od tego, czy rozmawia z czytanymi przez siebie świętymi tekstami, czy też pisze z perspektywy swoich rozmówców, Jacobs porusza się po wielu doświadczeniach: dorastaniu jako queer, akceptowaniu własnej seksualności, odwracaniu ról jako dorosłe dziecko starzejących się rodziców, zmaganiu się z historią religijną i narzuconymi rolami kobiecości, badaniu, w jaki sposób przeszłość zapowiada nasz obecny kryzys klimatyczny, i powracaniu do rumieńca nowej miłości podczas katalogowania głębokich, choć bardziej znanych, radości z długiego związku. Głęboko osobista, a jednocześnie uniwersalna w swoich prawdach, unalone czerpie z Księgi Rodzaju jako żywego dokumentu, którego historie, mądrość i etyczne węzły mogą pełniej zaangażować nas w nasze własne życie - niezależnie od tradycji religijnej czy przekonań duchowych. W tej oszałamiającej i ambitnej książce Jacobs przypomina nam, że cała poezja służy jako rodzaj modlitwy - rozpoznanie piękna, wypowiedziana prośba o połączenie, tęsknota za zrozumieniem, które może lepiej prowadzić nas przez nasze dni.

Kiedy „nurkujesz / z bliźniaczych wysokości swoich oczu”, „ten mały basen poniżej” nie jest Bogiem. „Cóż, nie do końca”, pociesza nas Jacobs. „To ty.

Jeden oddech głębiej niż kiedykolwiek byłeś, jeden oddech bliżej słuchanego, uważnego świata”. ”