Ocena:
Recenzje biografii Gustavo Petro podkreślają mieszankę pochwał i krytyki. Wielu czytelników docenia osobiste i polityczne spostrzeżenia, uznając narrację za głęboką i odnoszącą się do ich doświadczeń w Kolumbii. Niektórzy chwalą Petro jako zdeterminowanego i inteligentnego lidera z silnym przesłaniem miłości i sprawiedliwości społecznej. Istnieją jednak również negatywne recenzje, które określają autora jako przestarzałego i oskarżają go o usprawiedliwianie przemocy z przeszłości, wskazując na podzielony odbiór jego pracy.
Zalety:⬤ Bogata i szczegółowa osobista narracja, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Wnikliwa i głęboka analiza kolumbijskiego społeczeństwa i polityki.
⬤ Inspirujący portret wytrwałości i poświęcenia dla sprawiedliwości społecznej.
⬤ Dobrze napisany i wciągający styl, który ekscytuje i porywa czytelnika.
⬤ Oferuje alternatywną perspektywę dla mediów głównego nurtu w kwestiach kolumbijskich.
⬤ Niektórzy uważają autora za przestarzałego i oderwanego od współczesnych realiów.
⬤ Krytyka sugerująca, że książka zawiera usprawiedliwienia dla aktów przemocy z przeszłości.
⬤ Negatywne odczucia wobec autora jako postaci, prowadzące do polaryzacji opinii.
⬤ Twierdzenia o wprowadzających w błąd lub fałszywych stwierdzeniach w narracji.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Człowiek, który przeszedł drogę jak mało kto w kolumbijskiej opozycji.
Życie Gustavo Petro nie jest tak dobrze znane, chociaż jego udział w życiu publicznym kraju był wybitny jako przedstawiciela do Izby Deputowanych, senatora Republiki i burmistrza Bogoty. Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach, kiedy jego rodzice poznali się w Bogocie pod koniec lat 50. i przypowieści o życiu, które rozpoczęło się w jego rodzinnej Ciénaga de Oro, w dzielnicy Las Cruces, lub w Zipaquirá, jego gminie wychowawczej, gdzie uczył się w tej samej szkole, co jego najbardziej podziwiany pisarz, Gabriel García Márquez.
Czytelnik, naukowiec, buntownik, członek M-19, jeden z najbardziej znanych polityków opozycji w Kolumbii, jego odważne donosy ujawniły kilka skandali, w tym straszliwą praktykę fałszywych pozytywów, w której zginęło 6402 chłopców, którzy zostali uznani za niewinne łupy wojenne.
W tym pamiętniku charakter człowieka jest przedstawiony poprzez fakty z jego życia, zawsze analizując nierówność kraju, który chce oprzeć się życiu skazanemu na kolejne sto lat samotności.