Minds in Motion: Imagining Empiricism in Eighteenth-Century British Travel Literature
Głównym twierdzeniem Minds in Motion jest to, że brytyjskie pisarstwo podróżnicze z długiego XVIII wieku funkcjonuje jako epistemologiczne pole gry, na którym autorzy testują empiryczne modele zaangażowania w świat, jednocześnie poszukując roli jaźni i wyobraźni w tworzeniu wiedzy. Niezależnie od tego, czy badają relację między zmysłami a umysłem, narracyjną żywotność eksperymentalnego dystansu, czy też literacką dynamikę wirtualnego świadectwa, osiemnastowieczni autorzy podróżniczy nieustannie konfrontują się ze swoją pozycją i stawiają trudne pytania o naturę i wartość doświadczenia z pierwszej ręki.
W ten czy inny sposób komplikują także empirystyczne ideały, badając granice indywidualnej percepcji i rolę wyobraźni w generowaniu i odnoszeniu się do wiedzy. Podczas gdy gatunek ten jest często postrzegany jako odrętwiający dokument lub nieliteracki i komercyjny, literatura podróżnicza w rzeczywistości działa na pierwszej linii rozwoju intelektualnego tego okresu, ilustrując zarówno to, jak poszczególni pisarze zmagają się z ideałami filozoficznymi, jak i to, jak te ideały przenikają do życia zwykłych ludzi. Rzeczywiście, literatura podróżnicza bezpośrednio angażuje się w naukowe i filozoficzne zagadnienia tego okresu, a jednocześnie jest szeroko i chętnie czytana; jako taka oferuje modele praktyk poznawczych i retorycznych, które są oceniane i przyjmowane lub odrzucane przez czytelników (w procesie identyfikacji podobnym do tego, który występuje we wczesnej angielskiej beletrystyce).
Co więcej, ponieważ osiemnastowieczna literatura podróżnicza jest tak kluczowa dla rozwoju tak wielu dziedzin - od botaniki po powieść - żywo ilustruje ona podziały w kształtowaniu dyscyplin i gatunków, jednocześnie archiwizując wspólne cele i metody tego, co stanie się odrębnymi dziedzinami badań. Dzienniki podróży, tak różne jak Blazing World Margaret Cavendish (1666) i Journey to the Western Islands of Scotland Samuela Johnsona (1775), ujawniają epistemologiczny obieg XVIII wieku i historyzują absorpcję tendencji filozoficznych, które zdefiniowały nowoczesność.