Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Dying to Learn: Wartime Lessons from the Western Front
W Dying to Learn Michael Hunzeker rozwija nowatorską teorię, aby wyjaśnić, w jaki sposób wojsko uczy się w czasie wojny. Skupia się on na froncie zachodnim, na którym przez całą I wojnę światową trzy wielkie armie zmagały się z impasem, ponieważ armie brytyjska, francuska i niemiecka stosowały te same rozwiązania - taktykę szturmową, broń połączoną i elastyczną obronę w głąb. Pod koniec wojny tylko armia niemiecka zdołała opracować i wdrożyć zestaw rewolucyjnych doktryn ofensywnych, defensywnych i połączonych broni, które z perspektywy czasu stanowiły najlepszy sposób walki.
Hunzeker identyfikuje trzy zmienne organizacyjne, które określają, w jaki sposób walczące siły zbrojne generują nowe pomysły, odróżniają dobre od złych i wdrażają najlepsze z nich w całej organizacji. Czynniki te to: stopień, w jakim przywództwo deleguje władzę na polu bitwy; jak skutecznie organizacja zachowuje kontrolę nad szkoleniem żołnierzy i oficerów; oraz czy wojsko posiada niezależny mechanizm oceny doktrynalnej.
Dzięki dokładnemu przestudiowaniu brytyjskich, francuskich i niemieckich doświadczeń z pierwszej wojny światowej, Dying to Learn zapewnia model, który pokazuje, w jaki sposób zdecydowane skupienie się na analizie, dowodzeniu i szkoleniu może pomóc w przygotowaniu współczesnych sił zbrojnych do przystosowania się do działań wojennych o wysokiej intensywności w erze rewolucyjnych zmian technologicznych.