Umiędzynarodowienie wymiany intelektualnej w globalizującej się Europie, 1636-1780

Oryginalny tytuł:

The Internationalization of Intellectual Exchange in a Globalizing Europe, 1636-1780

Zawartość książki:

Książka ta zajmuje się tym, co w języku francuskim od lat 80. XX wieku nazywa się passeur, postacią intelektualisty, mediatora, tłumacza lub dziennikarza, który jest również uspołecznioną istotą w świecie.

Tom wychodzi od kontekstów biograficznych w taki sposób, że praca jako całość jest oferowana jako galeria portretów prowadzących od jednego rodzaju rozumienia kulturowego do innego, a potem jeszcze innego... Geograficznie, zakres jest szeroko europejski (Anglia, Francja, Niemcy, Holandia, Włochy, Polska, Hiszpania i Szwajcaria), choć celem nigdy nie jest pokazanie, jak powstały tożsamości narodowe. Zakres ten nie jest również kwestią "pokrycia" pola.

Wszystkie omawiane postacie były ważne same w sobie, a jednak zbyt często naukowcy poświęcają im uwagę jedynie przelotnie. Pojedynczą badaną tu tożsamością, jeśli taka istnieje, może być tożsamość europejska, ale tematem podkreślanym od czasu do czasu jest również "umiędzynarodowienie" działalności intelektualnej w bardzo długim XVIII wieku.

Rozdziały kończące książkę, dotyczące rozumienia Orientu, wzmacniają internacjonalizację i wspieranie tożsamości europejskiej. Celem tomu jest w mniejszym stopniu podkreślanie lub śledzenie konkretnych idei przenoszonych z jednego kontekstu kulturowego do drugiego, choć z konieczności podano wiele przykładów. Zamiast tego proponuje zilustrowanie ewolucji posthumanistycznej działalności kulturalnej w Europie, rozpoczynając od serii studiów, w których debata wyłania się z pozycji religijnych (nie tylko protestanckich, ale także muzułmańskich, katolickich, jezuickich, jansenistycznych i żydowskich), a kończąc debatą filozoficzną i encyklopedyczną.

Jako taki, tom dokumentuje charakterystyczne spojrzenie na transformację wczesnonowożytnej aktywności intelektualnej, gdy jej centrum przesuwa się z religii do filozofii; i tym samym zwraca szczególną uwagę na eseje w środku tomu. Dotyczą one postaci aktywnych pod koniec XVII i na początku XVIII wieku oraz ich zdolności, trudności i konfliktów w znajdowaniu nowych przestrzeni dla życia intelektualnego poza instytucjami religijnymi i politycznymi - w publicznych dyskusjach na temat filozofii, tolerancji, dziennikarstwa, prawa i ciekawej przestrzenności, którą określamy jako anglofilię.