Ulubiony

Opinie czytelników

Zbiór poezji Lucindy Watson „The Favorite” otrzymał przytłaczająco pozytywne recenzje, podkreślające jego emocjonalną głębię, autentyczność i piękny styl pisania. Recenzenci doceniają delikatną, a jednocześnie mocną eksplorację jej doświadczeń z dzieciństwa, łączącą tematy przywilejów, samotności, miłości i osobistych refleksji.

Wiersze są szczere i uczciwe, prezentując unikalne i dziwaczne spojrzenie na życie. Czytelnicy uważają je za eleganckie, przejmujące i zdolne do wywoływania głębokich emocji. Wielu zwróciło uwagę na zdolność zbioru do ujawniania nowych spostrzeżeń przy ponownym czytaniu, a także na silny głos i autentyczność autora. Książka jest postrzegana jako wzruszająca, wnikliwa i pięknie wykonana, co czyni ją wartą przeczytania.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tematykę samotności i złożoności doświadczeń z dzieciństwa za ciężką lub wymagającą. Kilku recenzentów zasugerowało, że głębia emocji i oczekiwania społeczne wyrażone w wierszach mogą rezonować z osobistymi zmaganiami, co może nie odpowiadać wszystkim czytelnikom.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Favorite

Zawartość książki:

The Favorite to, mówiąc słowami Ciga Harveya, „strzała w serce”. Jej sześćdziesiąt cztery wiersze są delikatnie ukształtowane w trzech częściach, w których Watson wprowadza czytelników w świat przywilejów społecznych swojego dzieciństwa, rozpoznaje psychologiczne koszty, jakie płacą mieszkańcy, i demonstruje szeroki i wspaniały wachlarz reakcji.

Większość z piętnastu wierszy w części I opiera się na wspomnieniach z dzieciństwa. Cztery siostry jadą niewygodnie na tylnym siedzeniu dużego samochodu, nakazując nie marszczyć swoich niedzielnych sukienek, podczas gdy ich brat „jedzie na strzelbie i nosi to, co chce”. Dziewczynce udaje się wiosłować w starym kajaku, ale jej poczucie wolności wynika z ukrywania się lub udawania, że jest Pocahantas. Normy płci silnie faworyzują jedynego chłopca w rodzinie i jego potężnego, charyzmatycznego ojca, którego obecność budzi respekt i strach, posłuszeństwo i bunt. Proste kobiety, bierne kobiety, ładne i dobrze ubrane kobiety - cieszą się, kwestionują i są niszczone przez swój przywilej. Na przykład w „Nadchodzi kolejny huragan” rozumiemy, co się traci, gdy matka nie chce już, by jej dzieci „czuły wiatr”. Piętnaście wierszy w części II rozciąga wątki po raz pierwszy przędzone w dzieciństwie na okres dojrzewania, na przemian gniewne, kochające, subtelne i pełne współczucia. „Kiedy myślę o mojej matce, widzę zamknięte drzwi” odpowiednio kończy tę sekcję.

Część III jest dłuższa - jej głos jest ogólnie starszy, bardziej akceptujący, bardziej swobodny w swoich metaforach.

Odznacza się cudownie ironicznym poczuciem humoru. Jak mówi Richard Blanco, „Watson czule, ale.

Bez skrępowania mówi o urokach i pułapkach kobiecości, śledząc jej łuk od niewinności.

Oczekiwania dziewczynki, strach nastolatki zmuszonej do dostosowania się, do w pełni aktywnej kobiety... samoświadomej i w pełni żywej z całą swoją przeszłością i przyszłością, jej bólem i uzdrowieniem, jej stratami i nowo odkrytymi nadziejami „.