Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Ultrafast Optics and Spectroscopy in Physical Chemistry
Ultraszybka spektroskopia jest zaawansowaną techniką spektroskopową, która umożliwia nam rejestrowanie zdarzeń (głównie mikroskopowych) w bardzo szybkiej skali czasowej (od nanosekund (10-9 s) do attosekund (10-18 s)). Wprowadzenie tej techniki spektroskopowej do chemii nastąpiło z mikrosekundową rozdzielczością około 1950 roku wraz z opracowaniem fotolizy błyskowej przez Norrisha i Portera (R G W Norrish i G Porter, Nature, 164, 658 (1949); Discuss. Faraday Soc. 17, 40 (1954). Po raz pierwszy badali oni dynamikę reakcji chemicznych w dziedzinie czasu. Później, wraz z postępem w dziedzinie ultraszybkich laserów, rozdzielczość czasowa stale się poprawiała na przestrzeni lat, osiągając „pikosekundę” w 1980 roku, „femtosekundę” w 1990 roku i „attosekundę” w 2000 roku. Dziedzina ta stale się rozwija i dwukrotnie otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie chemii: pierwsza została przyznana M Eigenowi, R G W Norrishowi i G Porterowi, a druga została przyznana A Zewailowi. Podkreśla to znaczącą rolę ultraszybkiej spektroskopii w badaniach dynamiki chemicznej (szerzej w chemii fizycznej).
Spektroskopia ultraszybka to rozległy i wyczerpujący temat i być może wszyscy pracujący w dziedzinie spektroskopii ultraszybkiej zgodzą się, że trudno jest przedstawić ten temat nowemu studentowi, szczególnie z wykształceniem z zakresu chemii fizycznej (lub chemii) (wykształcenie uzyskane na poziomie licencjackim lub magisterskim w Indiach). Ogólnie rzecz biorąc, język ultraszybkiej spektroskopii i związanej z nią optyki nie jest częścią edukacji chemicznej w Indiach. Studenci z wykształceniem akademickim w dziedzinie fizyki i elektrotechniki są do tego znacznie lepiej przystosowani. Jednak chemicy fizyczni muszą rutynowo mierzyć właściwości fizyczne i monitorować dynamikę różnych procesów fizycznych i chemicznych przy użyciu ultraszybkich technik spektroskopowych. Co więcej, chemicy fizyczni muszą rozumować intelektualnie na temat nowej ultraszybkiej techniki monitorowania nowej dynamiki układu chemicznego. Prowadzi to do problemu, szczególnie jeśli chodzi o kształcenie (indyjskich) studentów chemii w laboratorium ultraszybkiej spektroskopii. Niestety, nie jest dostępny żaden podręcznik, który byłby odpowiedni dla początkujących studentów chemii.
Zdając sobie sprawę z tej potrzeby, w styczniowej sesji 2014 r. zaoferowałem kurs ultraszybkiej optyki i spektroskopii dla zintegrowanych i regularnych doktorantów w Indian Institute of Science, a pozytywne przyjęcie kursu przez studentów z kilku wydziałów, w tym fizyki, Centrum Nano Science and Engineering i chemii fizycznej, potwierdziło istnienie tej potrzeby, nie tylko w chemii fizycznej, ale także w innych pokrewnych dyscyplinach.
Głównym celem tego podręcznika jest to, aby każdy student (początkujący), nawet ten, który nigdy nie słyszał o tym temacie, był w stanie dowiedzieć się, czym jest ultraszybka spektroskopia, dlaczego optyka związana z tym tematem wymaga szczególnej uwagi, jak wykorzystać podstawowe idee tego tematu w laboratoryjnych eksperymentach ultraszybkiej spektroskopii oraz jak interpretować obserwacje eksperymentalne i tak dalej. Co więcej, książka powinna być studiowana bez pomocy eksperta w tej dziedzinie. Poziom matematyki w książce jest odpowiednio dobrany, aby każdy student z podstawową wiedzą z algebry, różniczkowania i całkowania mógł wygodnie przejść przez książkę. Ponieważ chemicy często mają tendencję do postrzegania fizycznego obrazu wzoru matematycznego, uwzględniono istotną dyskusję na temat znaczenia wyrażeń matematycznych używanych w tekście.
Odbiorcy: Książka ta może być wykorzystywana na każdym kursie wprowadzającym do optyki, spektroskopii lub eksperymentalnej chemii fizycznej lub fizyki chemicznej, zwykle podejmowanym przez absolwentów i studentów studiów licencjackich w dziedzinie nauk ścisłych i inżynierii.