Ulica Nostalgii: Część pierwsza

Opinie czytelników

Książka otrzymała w przeważającej mierze pozytywne recenzje za nostalgiczne tematy, przystępną treść i wciągający styl pisania. Czytelnicy doceniają zdolność autora do przywoływania wspomnień z przeszłości, zwłaszcza z lat 70. i 80., poprzez humorystyczne i sentymentalne narracje. Wielu z nich uważa, że jest to przyjemna lektura, która dobrze rezonuje, skłaniając do refleksji na temat wspólnych doświadczeń i prostszych czasów. Niektóre recenzje wspominają o szczerym pisaniu i dobrze wykonanych ilustracjach.

Wciągająca i nostalgiczna treść, odpowiednia dla tych, którzy dorastali w latach 70. i 80., dobrze napisane i humorystyczne anegdoty, przywołuje miłe wspomnienia, łatwa do odczytania, dobre ilustracje, serdeczne pisanie.

W recenzjach nie wymieniono żadnych znaczących wad; jednak niektórzy czytelnicy mogą uznać temat za mniej atrakcyjny, jeśli nie dorastali w omawianych epokach.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nostalgia Street: Part One

Zawartość książki:

Urodziłem się w pubie w Liverpoolu, a następnie często przebywałem u dziadków w Huyton, Dovecot i Knotty Ash, zanim przeprowadziłem się do Wirral, a następnie osiedliłem się w Seacombe Wallasey jako pięciolatek. Straciłem biologiczną mamę w 1967 roku, kiedy skończyłem sześć lat i minęło kilka lat, zanim mój tata ożenił się ponownie, tworząc dziewięcioosobową rodzinę mieszkającą na tarasie w Merseyside. Oprócz życia i pracy za granicą podróżowałem i przebywałem w wielu miejscach, od Londynu po Glasgow, a te „anegdoty w rymie” (nie uważam się za poetę, ani tych utworów za poezję) są uniwersalne dla wszystkich pracujących i średniej klasy miast i miasteczek w Wielkiej Brytanii.

W streszczeniu każdego utworu wspominam oczywiście o Merseyside. W szczególności o moim ukochanym duchowym i dziecięcym (od czwartego roku życia) domu Seacombe.

Podkreślam jednak, że te utwory są uniwersalne i są częścią banków nostalgii każdego w Wielkiej Brytanii (wystarczy zmienić nazwy i miejsca), ponieważ wszyscy żyliśmy głównie w minionych dziesięcioleciach, chociaż są też utwory współczesne.

Mam nadzieję, że zabiorę czytelnika na fantastyczną nostalgiczną przejażdżkę. Oto pierwsza część „ujmujących (i nie tak ujmujących) obserwacji”.

Mam nadzieję, że dostarczy wam ona wspaniałych wspomnień i aktualnych spostrzeżeń.