Hive
W Hive, poemacie, który zgłębia poetykę pasieki, Suzanne Mercury tworzy łąkę: świat, mikrokosmos, wszechświat, który zaprasza czytelnika do odnowionego poczucia świata.
Czerpiąc z systemu magicznych kwadratów Corneliusa Agrippy (Mercury) tworzy złożony, wielowarstwowy tekst, który zachęca do czytania go na wiele sposobów. Przesycony cudem i żałobą, Hive działa jak tekst wróżbiarski, w którym przypadkowe kombinacje słów i linii przecinają się, tworząc zatrzymujące momenty pękniętego piękna. To dzieło lirycznej zuchwałości”. (Patrick Pritchett)
„Pełne wdzięku i humanitarne wiersze Mercury'ego ukazują powiązania między żywymi istotami, przestrzeń oddechową między ludźmi i pszczołami miodnymi, dębami i konstelacjami, między połączonymi wrażeniami ciała”. (Andrew K Peterson)