Ukryty mod w sztuce współczesnej: Londyn, 1957-1969

Opinie czytelników

Książka z powodzeniem oddaje atmosferę późnych lat 50. i wczesnych 60. w Londynie, szczególnie w odniesieniu do modernistycznej sztuki i kultury. Jest dobrze wydana i zawiera doskonałe reprodukcje. Jednak druga połowa książki jest krytykowana za zbyt luźną chronologię i nieścisłości dotyczące niektórych ruchów kulturowych.

⬤ Dobrze wyprodukowana i pięknie zilustrowana
⬤ wnikliwa analiza powiązań między artystami a nastrojami kulturowymi epoki
⬤ szczególnie silna w pierwszej połowie.

⬤ Drugiej połowie brakuje spójności i zawiera nieścisłości
⬤ niektóre błędne identyfikacje ruchów kulturowych
⬤ kończy się romantycznym spojrzeniem, które umniejsza jej ogólną wartość.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hidden Mod in Modern Art: London, 1957-1969

Zawartość książki:

Badanie nadmiernego wpływu subkultury Mod na kluczowe postacie londyńskiej sceny artystycznej lat sześćdziesiątych.

Łącząc się w kwestiach gustu i stylu, "Modsi" z Londynu późnych lat 50. rozpoznali w sobie nawzajem wspólne sympatie do garniturów we włoskim stylu, schludnych fryzur, barów espresso, skuterów Vespa i najnowszego amerykańskiego jazzu. W tej przełomowej książce czołowy historyk sztuki Thomas Crow dowodzi, że postać moda wywierała wpływ wykraczający poza zakładane granice społeczne, stanowiąc przykład powojennej metropolii w całej jej ekscytacji i złożoności. Crow analizuje prace kluczowych postaci londyńskiej sceny artystycznej lat sześćdziesiątych, w tym Robyn Denny, Davida Hockneya, Pauline Boty, Bridget Riley i Bruce'a McLeana, którzy podzielali i wzmacniali aspekty tej nowej i młodzieńczej miejskości. Triumfalne pojawienie się międzynarodowej kontrkultury zmusiło zarówno młodych modsów, jak i uznanych artystów do ponownej oceny i przegrupowania w nowe, odkrywcze formacje. Zrozumienie londyńskiej moderny przynosi ze sobą potrzebne, aktualne rozliczenie z dziedzictwem sytuacjonizmu, historii sztuki społecznej i kulturoznawstwa.

Dystrybucja dla Paul Mellon Centre for Studies in British Art.