Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Hidden Hunger: Gender and the Politics of Smarter Foods
Przez dziesięciolecia organizacje pozarządowe walczące z głodem na świecie koncentrowały się na zapewnieniu, że odpowiednie ilości żywności są wysyłane do potrzebujących. W latach 90.
międzynarodowa społeczność zajmująca się polityką żywnościową skupiła się na ukrytym głodzie związanym z niedoborem mikroelementów, co zaowocowało dwoma naukowymi rozwiązaniami: fortyfikacją, czyli dodawaniem składników odżywczych do przetworzonej żywności, oraz biofortyfikacją, czyli modyfikacją upraw w celu uzyskania bardziej odżywczych plonów. Ten ukryty głód został przedstawiony jako problem naukowy, który ma zostać rozwiązany przez ekspertów i naukowo opracowaną inteligentną żywność, a nie przez lokalną wiedzę, która została uznana za nienaukową, a zatem nieistotną. W książce "Hidden Hunger" Aya Hirata Kimura analizuje niedawny nacisk na mikroelementy i inteligentną żywność w międzynarodowej społeczności zajmującej się rozwojem, a w szczególności sposób, w jaki głosy kobiet zostały uciszone pomimo ich doświadczenia w zakupie i przygotowywaniu żywności.
Kimura opiera swoją analizę na studiach przypadków prób wzbogacenia i wprowadzenia na rynek trzech podstawowych produktów spożywczych - ryżu, mąki pszennej i żywności dla niemowląt - w Indonezji. Kimura pokazuje potęgę dietetyki i to, jak jej techniczne ukierunkowanie wzmocniło władzę korporacji jako partnera rządowego, jednocześnie ograniczając udział społeczeństwa w tworzeniu polityki zdrowia publicznego i żywności.
Kimura analizuje również rolę reklamy w promowaniu wzbogaconej żywności i śledzi historię Złotego Ryżu, genetycznie zmodyfikowanego w celu złagodzenia niedoborów witaminy A. Umiejscawiając niedawny zwrot w kierunku inteligentnej żywności w Indonezji i innych krajach jako część długiej historii technicznych prób rozwiązania problemu żywności w Trzecim Świecie, Kimura zręcznie analizuje skrzyżowanie wiedzy naukowej, sił rynkowych i wiedzy genderowej, aby naświetlić, w jaki sposób ukryty głód ostatecznie zdefiniował kobiety jako ofiary, a nie jako aktywne podmioty.