Ukryte horrory: Japońskie zbrodnie wojenne podczas II wojny światowej

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy i rzeczowy opis okrucieństw popełnionych przez siły japońskie podczas II wojny światowej, oferując krytyczny wgląd w często pomijany aspekt historii. Jest dobrze zbadana i napisana przez japońskiego autora, który porusza trudne tematy, ale ma wysoką cenę i może być emocjonalnym wyzwaniem dla niektórych czytelników.

Dogłębne i oparte na faktach omówienie japońskich zbrodni wojennych, dobrze zbadane i napisane, ważne spostrzeżenia historyczne, wypełnia krytyczną lukę w wiedzy na temat okrucieństw II wojny światowej, autorstwa Japończyka z osobistymi interesami w tym temacie.

Wysoka cena (43 USD za wersję papierową), brak sekcji pytań i odpowiedzi, wstrząsająca emocjonalnie treść może być zbyt duża dla niektórych czytelników.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hidden Horrors: Japanese War Crimes in World War II

Zawartość książki:

Ta przełomowa książka dokumentuje mało znane okrucieństwa Japończyków podczas II wojny światowej. Studia przypadków Yuki Tanaki, wciąż niezwykle oryginalne i znaczące, obejmują kanibalizm, rzeź i głód jeńców wojennych, gwałty, przymusową prostytucję i morderstwa niekombatantów oraz eksperymenty z zakresu wojny biologicznej.

Autor opisuje, jak zdesperowani japońscy żołnierze spożywali mięso własnych towarzyszy poległych w walkach, a także Australijczyków, Pakistańczyków i Hindusów. Śledzi losy sześćdziesięciu pięciu australijskich pielęgniarek i brytyjskich żołnierzy, którzy zostali zastrzeleni lub zadźgani na śmierć przez swoich porywaczy. Kolejne trzydzieści dwie pielęgniarki zostały schwytane i wysłane na Sumatrę, by stać się "kobietami do towarzystwa" - niewolnicami seksualnymi dla japońskich żołnierzy.

Tanaka opowiada, jak tysiące australijskich i brytyjskich jeńców wojennych zostało zmasakrowanych w niesławnym obozie Sandakan w dżungli Borneo w 1945 roku, podczas gdy ci, którzy przeżyli, zostali zmuszeni do znoszenia męczącego 160-milowego marszu, w którym każdy, kto wypadł z szeregu, był natychmiast rozstrzeliwany. To nowe wydanie zawiera również potężny rozdział poświęcony wyspie Nauru, gdzie zabito trzydziestu dziewięciu chorych na trąd, a tysiące Nauryjczyków było źle traktowanych i zmuszonych do opuszczenia swoich domów.

Nie zaprzeczając indywidualnej i narodowej odpowiedzialności, autor bada poszczególne okrucieństwa w ich szerszym środowisku społecznym, psychologicznym i instytucjonalnym oraz umieszcza japońskie zachowanie podczas wojny w szerszym kontekście dehumanizacji ludzi na wojnie. W swojej znacząco zmienionej konkluzji Tanaka wprowadza znaczące nowe interpretacje, aby wyjaśnić, dlaczego japońskie siły cesarskie były tak brutalne, śledząc procesy historyczne, które stworzyły tak wyjątkową strukturę wojskową i ideologię.

Na koniec analizuje, dlaczego wśród Japończyków brakowało i nadal brakuje silnej świadomości ich zbiorowej odpowiedzialności za wojenne okrucieństwa.