Ukryta dziewczyna: podróż duszy

Opinie czytelników

Książka przedstawia głęboko poruszającą i przekonującą narrację o Holokauście, łącząc osobiste wspomnienia z artystyczną ekspresją. Autorka, Marika, czerpie ze swojego bogatego pochodzenia i doświadczeń, aby stworzyć wyjątkową i wciągającą relację z prześladowań rasowych i cielesnych.

Intymna i wrażliwa opowieść autorki skutecznie przekazuje jej doświadczenia, unikając oderwanego stylu powszechnego w narracjach historycznych. Książka oferuje głębokie zrozumienie Holokaustu i łączy go z tematami zdrowia i przetrwania, wzbogaconymi imponującymi ilustracjami. Czytelnicy uznają ją za szczery i pięknie zilustrowany hołd dla odporności.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać emocjonalną głębię i złożoność narracji za wyzwanie, zwłaszcza jeśli wolą proste relacje historyczne. Artystyczne podejście może nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami, potencjalnie wymagając bardziej zaangażowanego doświadczenia czytelniczego.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Hidden Girl: The Journey of a Soul

Zawartość książki:

Marika Henriques urodziła się w Budapeszcie w 1935 roku. Podczas Holokaustu w 1944 roku, oddzielona od swojej rodziny, stała się ukrytym dzieckiem.

To, że bycie Żydem było haniebne i musiało być ukrywane, pozostało głęboko wyryte w jej istocie przez dziesięciolecia. Po wojnie nastał faszyzm, a następnie komunizm. Prześladowana ponownie, teraz za pochodzenie z klasy średniej, uciekła podczas powstania węgierskiego w 1956 roku.

Przekroczyła granicę pieszo przez pola minowe w temperaturze minus 25 stopni Celsjusza. Przybyła do Anglii jako uchodźczyni i w 1961 roku wyszła za mąż za szwedzkiego Żyda.

W odpowiednim czasie odnalazła swoje powołanie i została psychoterapeutką jungowską. Idee Junga były integralną częścią procesu zrozumienia siebie i po przejściu psychoanalizy, rysunki i wiersze wylały się z niej jako część procesu leczenia. Rysunki pojawiły się mimowolnie i zostały narysowane szybko, bez pełnego zrozumienia tego, co oznaczają.

Z biegiem lat artystka wyszyła 19 z nich jako gobeliny. Łagodniejsze tempo zszywania było częścią procesu leczenia, a rysunki i wiersze są wplecione w książkę, w której autorka opowiada swoją historię.