The Beloved Face of the Country: The First Movement for Nature Protection in Italy, 1880-1934
Pomiędzy rokiem 1880 a wybuchem pierwszej wojny światowej w Europie rozkwitł duży ruch na rzecz ochrony krajobrazu i przyrody, napędzany przede wszystkim przez kulturę nacjonalistyczną, ale także charakteryzujący się silną perspektywą międzynarodową. W przeciwieństwie do okresu po drugiej wojnie światowej, w celach ruchu granice między dziką przyrodą, krajobrazem a dziedzictwem kulturowym i artystycznym były bardzo rozmyte, a wiedza naukowa i humanistyczna odgrywały równie ważną rolę.
We Włoszech sieć stowarzyszeń i instytucji została zbudowana, a następnie ostatecznie zanikła między 1885 r. a początkiem lat trzydziestych XX wieku. Chociaż sieć ta nie zdołała głęboko wpłynąć na kulturę naukową i obywatelską kraju, osiągnęła ważne sukcesy i umieściła Włochy w czołówce Europy pod względem ochrony środowiska i krajobrazu.
Jednym z najważniejszych rezultatów tej mobilizacji była ustawa z 1923 r. o ochronie piękna przyrody, która później stała się podstawą art.
9 konstytucji z 1948 r., oraz utworzenie parków narodowych Gran Paradiso i Abruzzo, jednych z pierwszych utworzonych w Europie. Książka ta analitycznie rekonstruuje wydarzenia ruchu ochrony przyrody, kontekstualizując je w ówczesnym klimacie kulturowym i polityczno-instytucjonalnym; podkreśla pełne włączenie ruchu do współczesnych europejskich inicjatyw protekcjonistycznych; i próbuje podsumować jego znaczenie i spuściznę historyczną.
